برای دل خودم
- شروع کننده موضوع بهار00
- تاریخ شروع
در تمام لحظه های باهم بودنمان کنایه هایش را با جان و دل پذیرفتم
فقط آنجایی شکستم که وقت رفتن گفت :
بازیچه ای بهتر برای دوست داشتن پیدا شده ،
تو هم عادت کن که به هر ناکسی دل نبندی...
فقط آنجایی شکستم که وقت رفتن گفت :
بازیچه ای بهتر برای دوست داشتن پیدا شده ،
تو هم عادت کن که به هر ناکسی دل نبندی...
عشقهای امروزی را چشیده ای دلبندم . . . !
طعم کشک میدهند
عشقهای امروزی سراپا ادعایند گل من . . . !
فرهاد اگر بود به جای کندن بیستون مخ میزد احتمالا . . . !
شیرین هم دیگر شیرین نبود . . .
دیگر صدای تیشه نمیپیچید در شهر
احتمالا بوق اشغال تلفن همراهش گوش را کر میکرد .
طفلک عشق . . .
چه زجری میکشد از این شیرین و فرهادهای قلابی . . . !
لباس هایم که تنگ میشد میدادم به این و آن!اما دل تنگم را چه کسی میخواهد؟
.
.
نانوا هم جوش شیرین میزند ، بیچاره فرهاد ... !
MelOdy_1022
عضو جدید
از محکم بودن/امیدوار بودن/سکوت کردن/درس خوندن/فعال بودن/تو اجتماع بودن/هیچی نگفتن به یه سریا/قضاوت های بیجا/منطق بی منطق یه سریا/به همه توضیح دادن/راست گفتن که اخرش به ضررت تموم میشه/از همش و هزار تای دیگه خسته شدم...دلم میخواد برم یه جایی که هیچکس نباشه تا حالم خوب بشه !
این روزها آب وهوای دلم آنقدر بارانی ست که . . .
رخت های دلتنگیم را فرصتی برای خشک شدن نیست
رخت های دلتنگیم را فرصتی برای خشک شدن نیست
خُــدایــا...
میـــــدانَم این روزهـــا از دستـَــــم خستـــه ای
کـــــمی صبـــر کُن خـــــوب میشــــوم....
بُگـــــذار بــــاران بزنــَــــد...
دلـــــم بگیـــــرَد...
میـــــروم زیر آسمــــانَت...
دستــــــهایَم را می‌سپــــارم به دستـَــت...
ســـرم را میـــگیرم به سمتـَت...
قلـــــبَم مال تو...
اشکــــــهایم که جاری شَــود...
میشــــوم هَمانی کــــه دوســـت داری...
پـــــاک،استــــوار،امیــ ـــــدوار...
بــُـــــگذار بــــاران بــــــزَنــــد.....
کـــــمی صبـــر کُن خـــــوب میشــــوم....
بُگـــــذار بــــاران بزنــَــــد...
دلـــــم بگیـــــرَد...
میـــــروم زیر آسمــــانَت...
دستــــــهایَم را می‌سپــــارم به دستـَــت...
ســـرم را میـــگیرم به سمتـَت...
قلـــــبَم مال تو...
اشکــــــهایم که جاری شَــود...
میشــــوم هَمانی کــــه دوســـت داری...
پـــــاک،استــــوار،امیــ ـــــدوار...
بــُـــــگذار بــــاران بــــــزَنــــد.....
از دلتنگيت کجا فرار کنم ؟
کجا بروم که صداي آمدنت را بشنوم ؟
کجا بايستم که راه رفتنت را ببينم ؟
کجا بخوابم که صداي نفس‌هات بيايد ؟
کجا بچرخم که در آغوش تو پيدا شوم ؟
کجا چشم باز کنم که در منظرم قاب شوي ؟
کجايي ؟
کجايي که هيچ چيزي قشنگ‌تر از تماشاي تو نيست ؟
کجا بميرم؟؟؟
بگو..کجا باید بمیرم؟؟؟
که با بوسه‌هاي تو چشم باز کنم ؟
کجايي ؟
کجا بروم که صداي آمدنت را بشنوم ؟
کجا بايستم که راه رفتنت را ببينم ؟
کجا بخوابم که صداي نفس‌هات بيايد ؟
کجا بچرخم که در آغوش تو پيدا شوم ؟
کجا چشم باز کنم که در منظرم قاب شوي ؟
کجايي ؟
کجايي که هيچ چيزي قشنگ‌تر از تماشاي تو نيست ؟
کجا بميرم؟؟؟
بگو..کجا باید بمیرم؟؟؟
که با بوسه‌هاي تو چشم باز کنم ؟
کجايي ؟
غمگینی؟
- نه.
- مطمئنی؟
- نه.
- چرا گریه می کنی؟
- دوستام منو دوست ندارن.
- چرا؟
- چون قشنگ نیستم
- قبلا اینو به تو گفتن؟
- نه.
- ولی تو قشنگ ترین دختری هستی که من تا حالا دیدم.
- راست می گی؟
- از ته قلبم آره
دخترک بلند شد پیرمرد رو بوسید و به طرف دوستاش دوید، شاد شاد.
چند دقیقه بعد پیرمرد اشک هاشو پاک کرد، کیفش رو باز کرد، عصای سفیدش رو بیرون آورد و رفت...
به راحتی میشه دل دیگران رو شاد کرد حتی با یک حرف ساده...
- نه.
- مطمئنی؟
- نه.
- چرا گریه می کنی؟
- دوستام منو دوست ندارن.
- چرا؟
- چون قشنگ نیستم
- قبلا اینو به تو گفتن؟
- نه.
- ولی تو قشنگ ترین دختری هستی که من تا حالا دیدم.
- راست می گی؟
- از ته قلبم آره
دخترک بلند شد پیرمرد رو بوسید و به طرف دوستاش دوید، شاد شاد.
چند دقیقه بعد پیرمرد اشک هاشو پاک کرد، کیفش رو باز کرد، عصای سفیدش رو بیرون آورد و رفت...
به راحتی میشه دل دیگران رو شاد کرد حتی با یک حرف ساده...
لازم نیست یکدیگر را تحمل کنیم / کافی است همدیگر را قضاوت نکنیم
لازم نیست برای شاد کردن یکدیگر تلاش کنیم / کافی است به هم آزار نرسانیم
لازم نیست دیگران را اصلاح کنیم / کافی است به عیوب خود بنگریم
حتی لازم نیست یکدیگر را دوست داشته باشیم / فقط کافی است دشمن هم نباشیم
لازم نیست برای شاد کردن یکدیگر تلاش کنیم / کافی است به هم آزار نرسانیم
لازم نیست دیگران را اصلاح کنیم / کافی است به عیوب خود بنگریم
حتی لازم نیست یکدیگر را دوست داشته باشیم / فقط کافی است دشمن هم نباشیم
دل من حوصله کن....
داد زدن ممنوع!
کم کم گله، فریاد زدن ممنوع!
بین این قوم که هر کار ثوابی ست کباب...
دل سوخته را باد زدن ممنوع!
تیشه بر ریشه فرهاد زدن شیرین است...
حرفی از شیرین پیش فرهاد زدن ممنوع است..
شادی از منظر این قوم گناهی بزرگ
بزن آهنگ.....
ولی شاد زدن ممنوع است......
داد زدن ممنوع!
کم کم گله، فریاد زدن ممنوع!
بین این قوم که هر کار ثوابی ست کباب...
دل سوخته را باد زدن ممنوع!
تیشه بر ریشه فرهاد زدن شیرین است...
حرفی از شیرین پیش فرهاد زدن ممنوع است..
شادی از منظر این قوم گناهی بزرگ
بزن آهنگ.....
ولی شاد زدن ممنوع است......
چشم به راه… من چشم به راه یک اتفاقم
نه شاکی ام…نه غر می زنم
فقط درسکوت خودم منتظرم
تعویض یا تبدیل نمی خواهم…
دلم تغییر می خواهد
تغییری که درونم را دگرگون کند
روشن کند
امیدوار کند
چیزی که ابدی باشد و برای یک بارهم که شده
بیشتر از یک لحظه دوام داشته باشد
با خودم می گویم شاید…
شاید هنوز وقتش نرسیده...کسی چه می داند!
شاید هنوز راه رسیدن را پیدا نکرده
اما،حسی به من می گوید بلاخره پیدا می کند
و تا آن روز فقط از من یک چیز می خواهد
بمان!
گرچه کمی پیرتر شده ام
با این که دیگر مثل آنوقت ها عجیب نیستم
اما خیالت راحت باشد
من هنوز صبورم
نه شاکی ام…نه غر می زنم
فقط درسکوت خودم منتظرم
تعویض یا تبدیل نمی خواهم…
دلم تغییر می خواهد
تغییری که درونم را دگرگون کند
روشن کند
امیدوار کند
چیزی که ابدی باشد و برای یک بارهم که شده
بیشتر از یک لحظه دوام داشته باشد
با خودم می گویم شاید…
شاید هنوز وقتش نرسیده...کسی چه می داند!
شاید هنوز راه رسیدن را پیدا نکرده
اما،حسی به من می گوید بلاخره پیدا می کند
و تا آن روز فقط از من یک چیز می خواهد
بمان!
گرچه کمی پیرتر شده ام
با این که دیگر مثل آنوقت ها عجیب نیستم
اما خیالت راحت باشد
من هنوز صبورم
کجایند… با شمایم!مردمان سرد این وادی
چه خوب و مهربان بودید یک وقتی
حالا چرا دل هایتان بی رنگِ بی رنگ است؟
احساستان با حجمی از شهوت هماهنگ است
مردان با غیرت……کجا رفتید؟!
از نسلتان…..مردی…..به جا مانده است؟
زن های……با عفّت…..کجا رفتید؟
حُجب و حیا و شرم و زیبایی کجا رفتید؟
وای…..از زمانی که در آن هستیم
وای از هجوم رنگ رنگ فقر انسان ها…
چه خوب و مهربان بودید یک وقتی
حالا چرا دل هایتان بی رنگِ بی رنگ است؟
احساستان با حجمی از شهوت هماهنگ است
مردان با غیرت……کجا رفتید؟!
از نسلتان…..مردی…..به جا مانده است؟
زن های……با عفّت…..کجا رفتید؟
حُجب و حیا و شرم و زیبایی کجا رفتید؟
وای…..از زمانی که در آن هستیم
وای از هجوم رنگ رنگ فقر انسان ها…
تمام دیشب را خواب دیده‌ام
انگار هزار دختر بچه ، دستشان را در دست هم گذاشته‌اند
و یک صدا شعر روزهای تعطیل را می‌خوانند ..
صدایشان در دالان‌های تاریک مغزم می‌پیچد و صدها بار تکرار می‌شود
بعد می‌خندند .. دور خودشان می‌چرخند و در گودالی سیاه فرو می‌روند
و من دستم را از دستشان رها می‌کنم و از سوی دیگر ورطه سیاه و بزرگ،
به سمت روشنایی عظیمی پرتاب می‌شوم ..
نور ، چشمهایم را میزند و آفتاب را
که گرمایش پشت پلک‌هایم سنگینی می‌کند، حس می‌کنم
از حیاط صدای حرف زدن می‌آید .. صدای شرشر آب و زمزمه‌ای آشنا
چشمهایم هنوز بسته است ...
مثل بچه‌ها توی رختخوابم غلت می‌زنم ، چند بار ..
انگار همه این سال‌ها را در خواب دیده‌ام
حس می‌کنم همین الان پدرم از در اتاق می‌آید تو و صدایم می‌کند
با شیطنت خنده کوچکی می‌کنم و خودم را خواب می‌زنم
او می‌آید و کنارم می‌نشیند. خوب نگاهم می‌کند، بعد سرش را خم می‌کند
پیشانی‌ام را می‌بوسد. پتو را روی شانه‌هایم بالا میکشد و میرود
پلک‌هایم که هنوز از آن همه تاریکی توی خواب سنگین است،
چندبار تکان می‌خورد و می‌فهمم که بیدارم
هنوز خسته‌ام و می‌خواهم در این زمان کوتاه نامیرا،
در این لحظه زایش دوباره خاطره های خوب ،بمانم و توقف کنم ..
برای همیشه .. می‌خواهم به کشف خودم بروم ..
انگار هزار دختر بچه ، دستشان را در دست هم گذاشته‌اند
و یک صدا شعر روزهای تعطیل را می‌خوانند ..
صدایشان در دالان‌های تاریک مغزم می‌پیچد و صدها بار تکرار می‌شود
بعد می‌خندند .. دور خودشان می‌چرخند و در گودالی سیاه فرو می‌روند
و من دستم را از دستشان رها می‌کنم و از سوی دیگر ورطه سیاه و بزرگ،
به سمت روشنایی عظیمی پرتاب می‌شوم ..
نور ، چشمهایم را میزند و آفتاب را
که گرمایش پشت پلک‌هایم سنگینی می‌کند، حس می‌کنم
از حیاط صدای حرف زدن می‌آید .. صدای شرشر آب و زمزمه‌ای آشنا
چشمهایم هنوز بسته است ...
مثل بچه‌ها توی رختخوابم غلت می‌زنم ، چند بار ..
انگار همه این سال‌ها را در خواب دیده‌ام
حس می‌کنم همین الان پدرم از در اتاق می‌آید تو و صدایم می‌کند
با شیطنت خنده کوچکی می‌کنم و خودم را خواب می‌زنم
او می‌آید و کنارم می‌نشیند. خوب نگاهم می‌کند، بعد سرش را خم می‌کند
پیشانی‌ام را می‌بوسد. پتو را روی شانه‌هایم بالا میکشد و میرود
پلک‌هایم که هنوز از آن همه تاریکی توی خواب سنگین است،
چندبار تکان می‌خورد و می‌فهمم که بیدارم
هنوز خسته‌ام و می‌خواهم در این زمان کوتاه نامیرا،
در این لحظه زایش دوباره خاطره های خوب ،بمانم و توقف کنم ..
برای همیشه .. می‌خواهم به کشف خودم بروم ..
لحظه ای هر دو سنگ شدیم ,
دو مجسمه که گذاشته اند گوشه ی فلکه ,
برای قشنگی و به نشانه ی عشق و زندگی
نگاهم را به چشم هاش دوختم , بعد لب هاش , بعد موهای خاک گرفته اش
و هر چه بیشتر نگاه میکردم , بیشتر در تاریکی فرو میرفتم ,
در تاریکی بی انتهایی که هوای خنکی به پوست تب زده ی آدم می وزاند ,
و هیچ صدایی نیست , و آدم هر چه میرود تمامی ندارد ...
باد هم نمی وزید , اما موهاش روی ابروهاش می لغزید ..
حتا چند پر از موها تا دم چشم هاش هم بود .
توی دلم گفتم کی موهات را شانه میزند ؟
عباس معروفی
دو مجسمه که گذاشته اند گوشه ی فلکه ,
برای قشنگی و به نشانه ی عشق و زندگی
نگاهم را به چشم هاش دوختم , بعد لب هاش , بعد موهای خاک گرفته اش
و هر چه بیشتر نگاه میکردم , بیشتر در تاریکی فرو میرفتم ,
در تاریکی بی انتهایی که هوای خنکی به پوست تب زده ی آدم می وزاند ,
و هیچ صدایی نیست , و آدم هر چه میرود تمامی ندارد ...
باد هم نمی وزید , اما موهاش روی ابروهاش می لغزید ..
حتا چند پر از موها تا دم چشم هاش هم بود .
توی دلم گفتم کی موهات را شانه میزند ؟
عباس معروفی
فقط ما نیستیم که زخم خورده ایم . همه آدم ها زخم خورده اند ..
به هر کس که نگاه می کنم ، آن که دوستم دارد ، آن که می خواهد سر به تنم نباشد
به رنگ آمیزی لباس هاشان که نگاه می کنم. به نگاه شان که گیر کرده بر لیوانِ چایی
یا پُک هایی که به سیگار می زنند . به خنده هاشان وقتی که از یاد آوری خاطره ای به
وجد می آیند. به دور شدن شان، به محو شدنشان در انتهای خیابان و کوچه و زندگی ام ..
همه شان زخم خورده اند .. انسانِ بی زخم نیست . انسان تنها مُدارا می کند .
مُدارا می کند تا بلکه زخم هایش را فراموش کند ..
فراموش نمی شود ...
روزنوشت های تهران - سیدمحمد مرکبیان
به هر کس که نگاه می کنم ، آن که دوستم دارد ، آن که می خواهد سر به تنم نباشد
به رنگ آمیزی لباس هاشان که نگاه می کنم. به نگاه شان که گیر کرده بر لیوانِ چایی
یا پُک هایی که به سیگار می زنند . به خنده هاشان وقتی که از یاد آوری خاطره ای به
وجد می آیند. به دور شدن شان، به محو شدنشان در انتهای خیابان و کوچه و زندگی ام ..
همه شان زخم خورده اند .. انسانِ بی زخم نیست . انسان تنها مُدارا می کند .
مُدارا می کند تا بلکه زخم هایش را فراموش کند ..
فراموش نمی شود ...
روزنوشت های تهران - سیدمحمد مرکبیان
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
دل بی رخ یار خوش نباشد❤❤❤بی باده بهار خوش نباشد.... | زنگ تفريح | 1 | |
|
پاتوق (عاشقان و دل شکستهای)"تنها" | زنگ تفريح | 401 | |
| Д | انتخاب دل نازک ترین کاربر (سری دوم) | زنگ تفريح | 241 | |
|
انشای شاگردای بابام(ابتدایی هستن) با موضوع درد و دل یک دانش اموز | زنگ تفريح | 1 | |
|
هرچی دل تنگت میخواهد با من بگو | زنگ تفريح | 12 |
Similar threads
-
-
-
-
انشای شاگردای بابام(ابتدایی هستن) با موضوع درد و دل یک دانش اموز
- شروع شده توسط mohammad370
- پاسخ ها: 1
-