برای تو می نویسم
- شروع کننده موضوع hilari
- تاریخ شروع
- وضعیت
میخای منم برای شما بنویسم
[h=5]کاش می دونستی چقــدر دلم بهانه ی تو را مـــی گیره هر روز!
کاش مــــی دونستــی ...
چقــــدر دلمـ هـــوای با تو بودن کــــرده
کاش مـــی دونستی چقـــدر دلم از این روزهــــای ســرد
بـــی تو بــودن گـــرفتــــه
کــاش مـــی دانستــــی چقـــدر دلـــم برای ضَــربِ آهنگِ قـــدمهایتـــــــ
گرمـــی نفسهایت، مهربانــــی صدایتــــــــــــ تنگ شده
کاش مـــی دانستـــی چقـــدر دلواپسِ توأم
کاش مـــی دانستـــی چقـــدر تنهــام ، چقـــدرخستـــه ام
و چقـــدر به حضورِ سبزت مُحتاجَم
و همیشه ازخودم مــــی پُرسم
این همه که من به تو فکـــر مـــی کنم
تو هـــم به مــن فکـــر مـــی کنــــی؟![/h]
کاش مــــی دونستــی ...
چقــــدر دلمـ هـــوای با تو بودن کــــرده
کاش مـــی دونستی چقـــدر دلم از این روزهــــای ســرد
بـــی تو بــودن گـــرفتــــه
کــاش مـــی دانستــــی چقـــدر دلـــم برای ضَــربِ آهنگِ قـــدمهایتـــــــ
گرمـــی نفسهایت، مهربانــــی صدایتــــــــــــ تنگ شده
کاش مـــی دانستـــی چقـــدر دلواپسِ توأم
کاش مـــی دانستـــی چقـــدر تنهــام ، چقـــدرخستـــه ام
و چقـــدر به حضورِ سبزت مُحتاجَم
و همیشه ازخودم مــــی پُرسم
این همه که من به تو فکـــر مـــی کنم
تو هـــم به مــن فکـــر مـــی کنــــی؟![/h]
ڪـاشــڪــے تـَلــפֿـــے زنـבگــے ڪــَــمـے الــڪـل בاشـتـــْـ
شـایـב مـَســتـمـاלּ مـےڪـــرב وَ בرב را نـمـےفـہـمـیـבیـ ـم
چــــــہ رنــ ــج آورستــــْ
مےســ ـابــَم بــ ـا سوهــ ـــانـے
تـــَـــــــمامـے פֿـــطــــــــوطِ انــבامـــــَــــم را
تا شـــایـَב پـــاڪـ ڪُـنـ ـم
اثــر ِ لـــَمس ِ ــωـَــر ِ انگـشتانتــــْ را از اعــماق ِ تــ ـآر و پــــــــوבَم
شـایـב مـَســتـمـاלּ مـےڪـــرב وَ בرב را نـمـےفـہـمـیـבیـ ـم
چــــــہ رنــ ــج آورستــــْ
مےســ ـابــَم بــ ـا سوهــ ـــانـے
تـــَـــــــمامـے פֿـــطــــــــوطِ انــבامـــــَــــم را
تا شـــایـَב پـــاڪـ ڪُـنـ ـم
اثــر ِ لـــَمس ِ ــωـَــر ِ انگـشتانتــــْ را از اعــماق ِ تــ ـآر و پــــــــوבَم
شب ایستاده است.
خیره نگاه او
بر چهارچوب پنجره من.
سر تا به پای پرسش، اما
اندیشناک مانده و خاموش:
شاید
از هیچ سو جواب نیاید.
دیری است مانده یک جسد سرد
در خلوت کبود اتاقم.
هر عضو آن ز عضو دگر دور مانده است ،
گویی که قطعه ، قطعه دیگر را
از خویش رانده است.
از یاد رفته در تن او وحدت.
بر چهرهاش که حیرت ماسیده روی آن
سه حفره کبود که خالی است
از تابش زمان.
بویی فساد پرور و زهر آلود
تا مرزهای دور خیالم دویده است.
نقش زوال را
بر هرچه هست، روشن و خوانا کشیده است.
در اضطراب لحظه زنگار خورده ای
که روزهای رفته در آن بود ناپدید،
با ناخن این جسد را
از هم شکافتم،
رفتم درون هر رگ و هر استخوان آن
اما از آنچه در پی آن بودم
رنگی نیافتم.
شب ایستاده است.
خیره نگاه او
بر چارچوب پنجره من.
با جنبش است پیکر او گرم یک جدال .
بسته است نقش بر تن لب هایش
تصویر یک سوال. سهراب سپهری
خیره نگاه او
بر چهارچوب پنجره من.
سر تا به پای پرسش، اما
اندیشناک مانده و خاموش:
شاید
از هیچ سو جواب نیاید.
دیری است مانده یک جسد سرد
در خلوت کبود اتاقم.
هر عضو آن ز عضو دگر دور مانده است ،
گویی که قطعه ، قطعه دیگر را
از خویش رانده است.
از یاد رفته در تن او وحدت.
بر چهرهاش که حیرت ماسیده روی آن
سه حفره کبود که خالی است
از تابش زمان.
بویی فساد پرور و زهر آلود
تا مرزهای دور خیالم دویده است.
نقش زوال را
بر هرچه هست، روشن و خوانا کشیده است.
در اضطراب لحظه زنگار خورده ای
که روزهای رفته در آن بود ناپدید،
با ناخن این جسد را
از هم شکافتم،
رفتم درون هر رگ و هر استخوان آن
اما از آنچه در پی آن بودم
رنگی نیافتم.
شب ایستاده است.
خیره نگاه او
بر چارچوب پنجره من.
با جنبش است پیکر او گرم یک جدال .
بسته است نقش بر تن لب هایش
تصویر یک سوال. سهراب سپهری
سکوتم دلیل بر فراموشی نیست
ای نشسته در عمق جان و دل
با تو هماره بودن برایم همیشگیست
مرا اینگونه آرام و صبور مبین
دریای درونم مشوش و طوفانیست
اگر میگریزند ز دستانم واژه ها
برای اینست که حرفهایم گفتنی نیست
یکدم نیستم ز یاد تو غافل ،هرجا میروم همانجایی
این همان ،عشق، احساس جاودانیست
بیا باهم کمی صمیمانه بگوییم
از همان رازهایی که میان من و تو پنهانیست .
ای نشسته در عمق جان و دل
با تو هماره بودن برایم همیشگیست
مرا اینگونه آرام و صبور مبین
دریای درونم مشوش و طوفانیست
اگر میگریزند ز دستانم واژه ها
برای اینست که حرفهایم گفتنی نیست
یکدم نیستم ز یاد تو غافل ،هرجا میروم همانجایی
این همان ،عشق، احساس جاودانیست
بیا باهم کمی صمیمانه بگوییم
از همان رازهایی که میان من و تو پنهانیست .
دوجین کار سرم ریخته،
اول باید خورشید را باید به آسمان سوزن کنم
و بعد منت ماه را بکشم تا به شب برگردد،
سپس باد ها را هل بدهم تا دوباره وزیدن بگیرند
وَ آنقدر با گل ها حرف بزنم، تا به یاد بیاورند , روزی زیبا بوده اند...
بعد از تو این دنیِا, یک دنیـــــــــا کار دارد, تا دوباره, دنیا شود .
اول باید خورشید را باید به آسمان سوزن کنم
و بعد منت ماه را بکشم تا به شب برگردد،
سپس باد ها را هل بدهم تا دوباره وزیدن بگیرند
وَ آنقدر با گل ها حرف بزنم، تا به یاد بیاورند , روزی زیبا بوده اند...
بعد از تو این دنیِا, یک دنیـــــــــا کار دارد, تا دوباره, دنیا شود .
- وضعیت