باران
- شروع کننده موضوع naghmeirani
- تاریخ شروع
با نیمی از زندگی
به راه باران می روم
که کو کوی دلم را
در خود غرق می کند
کجاست شبان چشمانت
که آوای نی لبک اش
رؤیاهای گم شده ام را
به خانه باز آرد
و مرا از دشت باد بر دارد ؟!
... در جستجوی تو من
به تعداد نیمکت های دنیا
در خستگی ها پراکنده ام
که شاید تو هم
خسته می شویُ بنشینی !
زیرا عشق می داند
زمان تا ابد
از آنِ ما نخواهد بود !
"پرویز صادقی"
به راه باران می روم
که کو کوی دلم را
در خود غرق می کند
کجاست شبان چشمانت
که آوای نی لبک اش
رؤیاهای گم شده ام را
به خانه باز آرد
و مرا از دشت باد بر دارد ؟!
... در جستجوی تو من
به تعداد نیمکت های دنیا
در خستگی ها پراکنده ام
که شاید تو هم
خسته می شویُ بنشینی !
زیرا عشق می داند
زمان تا ابد
از آنِ ما نخواهد بود !
"پرویز صادقی"
بهناز جعفری
امشب تمام وسعت باران فدای تو
اصلا هوای شرجی گیلان فدای تو
امشب حیاط خانه ی مان بغض می کند
یعنی صدای گریه ی گلدان فدای تو
تق تق ت تق دوباره به در می زند کسی
دستان مشت کرده ی مهمان فدای تو
هر شب عبور می کنی از زیر پلک هام
چشمان خیس کنج خیابان فدای تو
یک شب بیا به خلوت خاکستری من
این میز و فال قهوه و فنجان فدای تو
می خواهم عاشقانه بمیرم در این سکوت
شرم و حیای دختر گیلان فدای تو.
امشب تمام وسعت باران فدای تو
اصلا هوای شرجی گیلان فدای تو
امشب حیاط خانه ی مان بغض می کند
یعنی صدای گریه ی گلدان فدای تو
تق تق ت تق دوباره به در می زند کسی
دستان مشت کرده ی مهمان فدای تو
هر شب عبور می کنی از زیر پلک هام
چشمان خیس کنج خیابان فدای تو
یک شب بیا به خلوت خاکستری من
این میز و فال قهوه و فنجان فدای تو
می خواهم عاشقانه بمیرم در این سکوت
شرم و حیای دختر گیلان فدای تو.
دخترک زیر
باران قدم
میزد
نه حرفی میزد نه
کاری میگرد
تنها
تماشا میکرد
هر بار
به یاد ان
نیمکت
میافتاد
همان که
او را با عشقش اشنا نمود
همان که
تا اسمش میامد
دخترک سرخ میشد
اما
خبر
عروسیش را که
شنید
داشت
دیوانه میشد
باورش نمیشد
همه زندگیش همه
هستیش
عاشق دیگری بوده باشد
اما
با چشمهای خود دید
کنار همان
نیمکت
مورد علاقه اش
پسر را در لباس دامادی و دختری در لباس عروس
تنها زیر باران
قدم میزد
نگاه میکرد
اما قلبش
را جا گذاشته بود
کنار نیمکت
و به سختی
قدمهایش را بر میداشت
دخترک باران را دوست میداشت
و حال بیش از
گذشته
عاشق
باران بود
باران قدم
میزد
نه حرفی میزد نه
کاری میگرد
تنها
تماشا میکرد
هر بار
به یاد ان
نیمکت
میافتاد
همان که
او را با عشقش اشنا نمود
همان که
تا اسمش میامد
دخترک سرخ میشد
اما
خبر
عروسیش را که
شنید
داشت
دیوانه میشد
باورش نمیشد
همه زندگیش همه
هستیش
عاشق دیگری بوده باشد
اما
با چشمهای خود دید
کنار همان
نیمکت
مورد علاقه اش
پسر را در لباس دامادی و دختری در لباس عروس
تنها زیر باران
قدم میزد
نگاه میکرد
اما قلبش
را جا گذاشته بود
کنار نیمکت
و به سختی
قدمهایش را بر میداشت
دخترک باران را دوست میداشت
و حال بیش از
گذشته
عاشق
باران بود
نگار پاستور
متخصص میکروبیولوژی
باران که می آید
راه می افتم
بی چتر
آسمان بغض می کند
من گریه
راه می افتم
بی چتر
آسمان بغض می کند
من گریه
نگار پاستور
متخصص میکروبیولوژی
خاطرم نیست که از بارانی
یا اهل نسیم.
هر چه هستی گذرا نیست
هوایت بویت.
فقط آهسته بگو
با دلم می مانی . . .؟
یا اهل نسیم.
هر چه هستی گذرا نیست
هوایت بویت.
فقط آهسته بگو
با دلم می مانی . . .؟
نگار پاستور
متخصص میکروبیولوژی
اگر دل سپردن به دستت خطاست
به تکرار باران
خطا می کنم
به تکرار باران
خطا می کنم
هی باران !
دلت را خوش نکُن به ذوق مردم از باریدنت
این جماعت زمانی تورا میخواهند که برایشان صرف داشته باشی
وقتی دلشان تورا میخواهد که هوا گرم باشد
زمین خُشک باشد
همین که خیسشان کُنی ُ لباسشان کثیف شود
همین که ناخواسته ضرر برسانی
همین که برنامه هایشان را لغو کُنی
تو را به فُحش خواهند کشید
اما نگران نباش !
تو تنها نیستی
رفتارشان با مَن هم شبیه توست !
دلت را خوش نکُن به ذوق مردم از باریدنت
این جماعت زمانی تورا میخواهند که برایشان صرف داشته باشی
وقتی دلشان تورا میخواهد که هوا گرم باشد
زمین خُشک باشد
همین که خیسشان کُنی ُ لباسشان کثیف شود
همین که ناخواسته ضرر برسانی
همین که برنامه هایشان را لغو کُنی
تو را به فُحش خواهند کشید
اما نگران نباش !
تو تنها نیستی
رفتارشان با مَن هم شبیه توست !
نگار پاستور
متخصص میکروبیولوژی
باغ حسرتناک بارانی ست
چون دل من
در هوای گریه ی سیری
چون دل من
در هوای گریه ی سیری
نگار پاستور
متخصص میکروبیولوژی
با چتر باشم
یا بی چتر
فرقی نمی کند
بی تو . . .
خیس بارانم
یا بی چتر
فرقی نمی کند
بی تو . . .
خیس بارانم
