اعتراف ..راستش میخام داستان یه نفر رو بگم شاید بی ربط باشه ولی اومدم اینجا یاد این حقیقت افتادم:
راستش زمانی نه چندان دور هر جا میرفتم اون رو کنار خودم حسش میکردم واقعن اینی که میگه از رگ گردن به شما نزدیکتریم رو با تموم وجودم حس کردم
خیلی وقتا به یه چی فک میکردم بدون اینکه از خدا بخام بهم میداد دهنم باز میموند... فقط میگفتم خداجون دوست دارم
بعضی وقتا ازش شاکی میشدم که چرا اینقد خوبی آخه خودم رو لایق نمیدونستم و خیلی گناه ها کرده بودم
خیلی حالم خوش بود یعنی خیلی باهاش رفیق بودم
گذشت اون روزا ...یه بار کم آوردم دیگه از اون وقت تا حالا منم حس دوستی با اون رو از دست دادم نمی دونم از کجای حال و روزم بگم ...
فقط دارم همه اش فک میکنم من چه کاری رو ترک کردم ولی به نتیجه ای نرسیدم الا اینکه مشکل از دل خودمه نه از نماز و روزه و ...
من میدونم که اون همیشه کنارم هست و کمکم میکنه ولی اون منی که قبلن بودم دیگه نیست..
من همیشه از خدا تشکر میکنم ولی به خودش قسم که حس دوستشی به تموم دنیام می ارزید بنظرم هر وقت اون حسه برگشت یعنی من کارم درسته ...[/Q
'
'گلم خدا هنوز باهاتون
اون نزدیکتونه و بهاتون
ولی تو ازش دور شدی یه خورده به خودت بیا
خدا که به تشکر بنده هاش محتاج نیست
خدا که به تشکر بنده هاش محتاج نیستhttp://www.www.www.iran-eng.ir/images/smilies/mad.gif
تشکر از خدا نه انجام نماز و روزه ست و نه گنه نکردن و ... تشکر از خدا فقط در انسان بودنه. خدمت به خلق ما همه از خدا طلب بابامونو داریم ای بنده گان. اگه کار خوبی کردی بعد به خدا گفتی انجام این کار نیک کردم فقط برای لبخند تو. نه برای ثواب و بهشت. همه ما خدا نشناسیم خبر نداریم.به هر کی میخواد بر بخوره بر بخوره
با حرفات کاملا موافقم ، مسئله مهم انسان بودنه...
درسته اما انسان کامل بودن با نماز و روزه محقق میشه وگرنه که خدا میگفت انسان باشید در صورتی که خدا میگه انسان کامل باشید انسان هم همیشه به دنبال تکامله
موافقم.................همیشه رضایت خدا رو در نظر داشته باشیم کاری کنیم که باعث خوشنودی خدا بشه . از روح پاکمون کمک بگیریم برای جواب.
متاسفانه همین طوره این نمیشه عادت میشه غفلتولی من خیلی آدمای نماز خون میشناسم که لزوما آدمای کاملی نیستند ، نماز و روزه برای خیلیا به عادت تبدیل شده نه چیزی برای رسیدن به کمال .
متاسفانه همین طوره اما به این نمیگن عادت میگن غفلت
این ادما از نماز برای رسیدن به کمال استفاده نمی کنند، فقط چون واجب شده خودشون و ملزم به انجامش می کنن. به نظر من اگر آدم به دیگران کمک کنه و گره کار آدمای دیگه رو باز کنه این کارش برای خدا خیلی باارزش تره. و اون و به رسیدن به کمال نزدیکتر می کنه.
اخه چرا نفرینم میکنی