نتایح جستجو

خواجه عبدالله انصاری خواجه عبدالله انصاری خواجه عبدالله انصاری،عارف بزرگ قرن پنجم هجری،خود،از مریدان شیخ ابوالحسن خرقانی ست. خود او می گوید:"مشایخ من در شریعت و طریقت و حقیقت بسیارند؛اما پیر من در تصوف، ابوالحسن خرقانی است که اگر او را ندیدمی،کجا حقیقت دانستمی." خواجه،طریقت را بدون شریعت...

شب فراق،که داند که تا سحر چند است؟ مگر کسی که به زندان عشق،دربند است گرفتم از غم دل راه بوستان گیرم کدام سرو به بالای دوست مانند است؟ پیام من که رساند به یار مهر گسل؟ که بر شکستی و مارا هنوز پیوند است قسم به جان تو گفتن،طریق عزت نیست به خاکپای تو! وان هم عظیم سوگند است که:با شکستن پیمان...

بر شاخ طرب هزار دستان توایم دل بسته به آن نغمه و دستان توایم! از دست مده که زیر دستان توایم بگذار گناه ما که مستان توایم! :gol: از:"کشف الاسرار" میبدی

چشمی دارم همه پر از صورت دوست با دیده مرا خوش است تا دوست در اوست از دیده و دوست،فرق کردن نه نکوست یا اوست به جای دیده ،یا دیده خود اوست :gol: از:"کشف الاسرار" ابوالفضل میبدی

ناصحم گفت که جز غم چه هنر دارد عشق؟ گفتم :ای خواجه ی عاقل!هنری بهتر از این؟! :gol:

خواهش می کنم..این چه حرفی ست؟تشکر من در قبال آن همه لطافت و زیبایی که در شعرهای شما موج می زند،ناچیز است.. ما هم از شما سپاسگزاریم که از خواندن شعرهایتان بی نصیبمان نگذاشتید. منتظر شعرهای تازه ی شما هستیم.

خواهش می کنم..این چه حرفی ست؟تشکر من در قبال آن همه زیبایی و لطافت که در شعرهای شما موج می زند،ناچیز است.. ما هم از شما سپاسگزاریم که از خواندن شعرهایتان بی نصیبمان نگذاشتید.. منتظر شعرهای تازه ی شما هستیم.

این شعر،یکی از اولین غزلیات حافظ است که مرا با او آشنا کرد..هر بار که آن را می خوانم،گویی پلی به گذشته می زنم و حال و هوای آن ایام برایم زنده می شود.. ای بی خبر!بکوش که صاحب خبر شوی تا راهرو نباشی،کی راهبر شوی؟ در مکتب حقایق،پیش ادیب عشق هان ای پسر!بکوش که روزی پدر شوی دست از مس وجود چو...

سلام جناب خوشدل!آمدم این جا بابت اشعار زیبایتان از شما تشکر کنم؛آخر تعداد امتیازها در هر روز محدود است و من هم از دیشب امتیازهایم تمام شده... همچنان مشتاق خواندن شعرهای زیبا و پر احساستان هستم.

تا زهره و مه در آسمان گشت پدید بهتر ز می ناب،کسی هیچ ندید من در عجبم ز می فروشان،کایشان به زانچه فروشند،چه خواهند خرید! :gol: منسوب به "خیام" (دوست عزیز محسن ز!شرمنده م که فعلا" امتیاز ندارم بهتون بدم)

سلام جناب خوشدل!شعرهایتان بسیار زیبا بودند.از خواندنشان_به خصوص بعضی ابیات_واقعا" لذت بردم. منتظر اشعار دیگرتان می مانم. (برای این که اسپم نکرده باشم،غزلی از سعدی می نویسم): کارم چو زلف یار،پریشان و درهم است پشتم بسان ابروی دلدار،پر خم است غم شربتی ز خون دلم نوش کرد و گفت: این شادی کسی که در...

هشیار سری بود ز سودای تو مست خوش آنکه ز روی تو دلش رفت ز دست بی تو،همه، هیچ نیست در ملک وجود ور هیچ نباشد،چو تو هستی همه هست :gol: "سعدی"

صد بار بگفتم به غلامان درت تا آینه دیگر نگذارند برت ترسم که ببینی رخ همچون قمرت کس باز نیاید دگر اندر نظرت :gol: "سعدی"

"فراقی" چه بی تابانه می خواهمت ای دوری ات آزمون ِتلخ ِزنده به گوری! چه بی تابانه تو را طلب می کنم! بر پشت سمندی گویی نو زین که قرارش نیست. و فاصله تجربه ای بیهوده است. بوی پیراهنت، این جا و اکنون._ کوه ها در فاصله سردند. دست در کوچه و بستر حضور مانوس دست تو را می جوید، و به راه اندیشیدن...

جنید بغدادی جنید بغدادی در بغداد روزی مستی افتاده بود و طاقت رفتن نبودش از مستی.شیخ جنید برگذشت.چشم آن مست بر شیخ افتاد و شیخ را نیز بر وی افتاد.مست شرم داشت گفت:"یا شیخ!چنین که هستم می نمایم؛تو چنانک می نمایی هستی؟" گریه بر شیخ افتاد.به سبب این صدق،حق تعالی آن مست را توبه داد. :gol:

تا دست بر اتفاق،بر هم نزنیم، پایی ز نشاط،بر سر غم نزنیم. خیزیم و دمی زنیم پیش از دم صبح کاین صبح بسی دمد که ما دم نزنیم! :gol: "منسوب به خیام"

آن قَدَر بار ندامت به وجودم بار است که اگر پایم از این پیچ و خم آید بیرون، لنگ لنگان در ِ دروازه ی هستی گیرم نگذارم که کسی از عدم آید بیرون!

باختم! باختم!حرام شدم در سرآغاز خود تمام شدم در طی سالیان طولانی "خویش نادیده"،نا به کام شدم این جوانی،خزان عمر من است دور اول،شکسته جام شدم بود آرامشم چه توفان زا! دل غافل!چه زود رام شدم! آن چه می دیده ام سرابی بود سر ِآبی ندیده،خام شدم چه کنم؟؟از کجا شروع کنم؟ که در آغاز خود تمام شدم...

و اعتراف،قشنگ است اگرچه با تاخیر پرنده بودم اما پرنده ای دلگیر پرنده بودم اما هوای باغ زمین ازآسمان بلندم کشیده بود به زیر پرنده بودم آری، پرنده ای بی پر پرنده بودم آری،ولی علیل و اسیر چقدر منتظرت بودم ای چراغ مراد! که خطّ گمشده ام را بیاوری به مسیر و آمدیّ و مرا زین خرابه پر دادی به سمت...

با این غروب از غم سبز چمن بگو اندوه سبزه های پریشان به من بگو اندیشه های سوخته ی ارغوان ببین رمز خیال سوختگان بی سخن بگو آن شد که سر به شانه ی شمشاد می گذاشت آغوش خاک و بی کسی نسترن بگو شوق جوانه رفت ز یاد درخت پیر ای باد نوبهار!ز عهد کهن بگو آن آب رفته باز نیاید به جوی خشک با چشم تر،ز...