نتایح جستجو

برا همینه که شد کوروش کبییییییییر!

در این بهار چنان روزگار افسرده است /که غیر شمع گلی هیچ کس به سر نزند.

رنگین سخنان در سخن خویش نهان اند / از نکهت (بوی) خود نیست به هر حال جدا گل.

زندگی بیشترش سوختن است/ درس آموختن است . یک برادر دارم /واسه من دیوارش از همه کوتاهتر است/ توی روزای گرفتاری و تنگدستی من . زندگی. زندگی انتظاریست که آدم ز برادر دارد. زندگی نیست به جز حرف محبت به کسی / ورنه هر خار و خسی / زندگی کرده بسی. زندگی فانوسی است لب دریای خیال آویزان/می توان آن را دید...

رخنه در پادشاهی آرد ظلم / در ممالک تباهی آرد ظلم

زلف آشفته ی او موجب جمعیت ماست / چون چنین است پس آشفته ترش باید کرد

هم گلستان خیالم ز تو پر نقش و نگار هم مشام دلم از زلف سمن سای تو خوش!

تو باز سدره نشینی فلک نشیمن توست /چرا جو جغد کنی اشیان به ویرانه

مسکین خرکی ارزوی دم کرد / نایافته دم دو گوش گم کرد.

آه کز طعنه بد خواه ندیدم رویت نیست چون آینه ام روی ز آهن چه کنم

رفتی و مثل هر غزلم .ناتمام ماند عشقی که تازه داشت .سرانجام می گرفت

هر آنکس مال و جاهش بیشتر بی/ دلش از درد دنیا ریشتر بی/اگر بر سر نهی چون خسروان تاج/ به شیرین جانت آخر نیشتر بی

من بودم ، تو و یک عالمه حرف و ترازویی که سهم تو را از شعرهایم نشان می داد ! کاش بودی و می فهمیدی وقت دلتنگی ، یک آه چقدر وزن دارد

چقدرعجيبه! که تا مريض نشي کسي برات گل نمي ياره! تا گريه نکني کسي نوازشت نمي کنه! تا فرياد نکشي کسي به طرفت برنمي گرده! تا قصد رفتن نکني کسي به ديدنت نمي ياد! و تا وقتي نميري کسي تورو نمي بخشه!

شاه ترکان چو پسندید و به چاهم انداخت دستگیر ارنشود لطف تهمتن چه کنم

تا همیشه خانه ات در میان لاله هاست غبطه می خورم بر این حس هم جواری ات

تو را از خودت میشناسم ولی تو نگفتی مرا از کجا میشناسی