نتایح جستجو

نگارم امروز بهترین روز دنیاست... خورشید با دستان نوازشگرش موهایم را می توازد... نسیم صورتم را می بوسد... برگان جوان و ناب تابستانی برای احساسی که مطلق به توست هلهله و پایکوبی سر می دهند.... و خاطرات دوست داشتنی ات را برای قلب عاشق پیشه و صبورم تداعی می کتتد... در این...

متشکرم... به خاطرالطاف بی پایانت... عزیزترینم... آرام جانم... تکیه گاهم... نگارم... بر دستان پرمهرت بوسه می زنم ... و تا آخرین نفس تورا می ستایم تو همه زندگی منی... دوستت دارم

پرنیان دستان تو...اندام ظریف مرا متبرک می کند... نگارم! در آغوش تو...چقدر آرامم...چقدر خوشبخت... به دور از هرگونه هیاهو! در امن ترین جای زندگی ام ایستاده ام... دلتنگی را نمی شناسم... با غم بیگانه ام...ناامنی را به خاطر نمی آورم... تنها به تمنای تپش قلب تو...سر به سینه ات می...

خداوندا به حق آیه آیه قرآن روزگار بارانی دوست عزیزمان را رنگین کمانی از امید و عافیت ببخش و او را به بهار سلامتی رهنمون کن آمین با رب العالمین أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ

دلتنگم نگارم کجایی که بسان همیشه مرا در آغوش بکیری و با توازش موهایم...آرامم کنی... کجایی که اشکهایم را ببوسی... مرا به خود بچسبانی و سنگ صبور تنهایی ام شوی... نیستی...اما به هر طرف که می نگرم تورا می بینم... خیلی خسته ام... دیشب تا صبح تمام صفحات دفتر خاطراتم را مرتیه فراق نوشتم...

شب مامن لحظات ناب عاشقان است... در پرچین خیالم تورا میهمان جشن باشکوه تنهاییمان می کنم... می خواهم برایت کیکی از محبت بیاورم ... و شمع های احساسم را با شعله های کوچکی از ماه روشن کنم... می خواهم برایت استکانی لبریز از بوسه بریزم تا هرم نفسهایم, وجود پر مهرت را گرم کند و سردی فراق...

نگارم باز هم در قاب شکسته قلبم تو را می خوانم... عطر نفسهایت را می بویم... خاطرات شیرین و دوست داشتنی ات را مرور می کنم... تا تصویر هرچند گنگ و نا ملموس از آسمان سیاه چشمانت بیابم و ساعت ها خود را به چیدن ستاره هاي مهربانی نگاهت سرگرم سازم.... دمی را فارغ از این دنیا و مردم ظاهر...

نگارم باز هم در قاب شکسته قلبم تو را می خوانم... عطر نفسهایت را می بویم... خاطرات شیرین و دوست داشتنی ات را مرور می کنم... تا تصویر هرچند گنگ و نا ملموس از آسمان سیاه چشمانت بیابم و ساعت ها خود را به چیدن ستاره هاي مهربانی نگاهت سرگرم سازم.... دمی را فارغ از این دنیا و مردم ظاهر...

نگارم باز هم شانه ات را می بویم و می بوسم... تا بدانی با تکیه بر شانه تو احساس امنیت می کنم... همین که شانه های تنومند تورا در کنار شانه های ظریف خود ببینم... همین که سرم را به سینه ستبر تو بچسبانم... همین که در آغوش دریایی تو غرق شوم و به دنبال راه نجاتی نباشم... یعنی من در امن ترین...

نگارم! می دانم تو هم مثل من از دلتنگی گریزانی.. کنج اتاق نشسته ای با چشمانی بارانی... اما تردید تو آتش به خرمن هستی ام زده! چگونه باید به یقین برسی که شاهزاده قصر شیشه ای قلب منی ... نبض پر تپش زندگی منی...؟ من بدون اینکه تو برایم تب کنی... میمیرم... تا آخرین نفس هم پای تو می...

نگارم! می دانم تو هم مثل من از دلتنگی گریزانی.. کنج اتاق نشسته ای با چشمان بارانی... اما تردید تو آتش به خرمن هستی ام زده! چگونه باید به یقین برسی که شاهزاده قصر شیشه ای قلب منی ... نبض پر تپش زندگی منی...؟ من بدون اینکه تو برایم تب کنی... میمیرم... تا آخرین نفس هم پای تو می آیم...

نگارم ستاره ها گریه رو آغاز می کنند سرنوشت و روزگارجدایی رو ساز می کنند گلها براي تو ناز می کنند اونا دارند براي تو راز و نیاز می می کنند همه دنیا میدونند اگه بري دیگه برنمیگردي حتی پشت سرتو نیم نگاه نکردي نه گریه ستارگانو دیدي... نه اشکهاي منو نه صداي سرنوشتو شنیدي... نه صداي منو...

فرمان روای هستی لباس عافیت به تن دوستمان بپوشان آمین یا رئوف و یا رحیم

آسمان مرا به یاد آور ... این منم... آواره ی همان دنیایی که به اسارت گرفته است انسان را... قلبم رهن عشق است... اما دلم میعادگاهی از آغوشهای سرد و یخ زده یار... بنگر که چه ساده شب رسوایی ام به پایان می رسد... دیگر لمس معشوق بی معناست... احساسم را به منطق سپردند...

:gol: خسته ازنامهربونی نارفیقان از دلشوره و دلواپسی یاران :gol: خسته از آسمون بی ستاره که دیگه توی دنیا ماهی نداره :gol: خسته از یه دنیا بی کسی... از این همه غصه و دلواپسی :gol: خسته از پرپر شدن گل یاس از مرگ بی گناه گل احساس :gol: خسته از ماه بی آسمون ... از کویر...

اشکهایم مامن نا گفته هاست ناگفته های من...ناگفته های تو... دوستت دارم های من... تردید های مبهم تو... نازنین فاطمه جمشیدی

کاغذ راقبول ندارم! قلم را که اصلا... هر دو خشک و زمخت هستند و احساس مرا می فرسایند! باید قلم ام ظریف باشد... کاغذم لطیف... بگذار ببینم اطرافم چیست... گل! مگر از گل لطیف تر هم وجود دارد؟ تگارم,این بار نامه ام را بر روی گلبرگ های گل می تویسم... اما با چه قلمی؟ آه!چکیده ای از باران...یک...

نگارم! قواعد بازی را خودت به من آموختی یادت می آید؟ چشم گذاشتی... دستانت را گشودی... من به تیت همیشه در آغوشت پنهان شدم... تو هر جایی را برای یافتن من زیر پا گذاشتی غیر از آغوشت! و من دیر زمانی را رویا گونه زیر سایه تو زیسنم... تا ایتکه با شور بختی من همگام شدی و مرا یافتی نوبت به...

نگارم! آغوش تو مترادف آرامش است... بی تابی هایم را تسکین می دهد... و مهربانی را به تصویر می کشد... من سالهاست در پی امنیت ام.... با دیدن تو! بی تکلف از مامن اشکهایم جدا می شوم... غصه هایم را به باد می بخشم... قاصدکهای متلاطم احساسم را فرامی خوانم... و درپی صدف های شیشه ای محبت...

تن ابریشمی ام مثل برگ گل لطیف است... طاغت تنهایی ندارد... مهر آغوش تورا می خواهد... مرا در آغوش بکش... تا از شبنم بوسه هایت بر گلبرگ های وجودم آرامش بگیرم... تشنه ام... تشنه ی شمیم نفس های بارانی تو... تشنه ی ترنم دلاویز آوای عاشقانه تو... بگذار طنین روح نواز لبخندت مرا شوری دوباره...