نتایح جستجو

آری تو راست می گویی آسمان مال من است پنجره ، فکر ، هوا ، عشق ، زمین ، مال من است اما سهراب تو قضاوت کن بر دل سنگ زمین جای من است؟ من نمی دانم که چرا این مردم ، دانه های دلشان پیدا نیست. صبر کن ای سهراب قایقت جا دارد؟ من هم از همهمه ی داغ زمین بیزارم به سراغ من اگر می آیید ، تند...

سلام، از اینکه از شعری که گذاشتم خوشتون اومده خوشحالم

سلام نی نی چطولی؟

سلام، من هم همینطور از آشنایی با شما خیلی خوشحالم

مهندس کلامش رو قطع کرد و بعد از کمی مکث و مرور آن خاطرات ادامه داد: وقتی سبحان و معین فهمیدن انگاری روز عزا بود. حتماً اگه حاجی نرسیده بود و خسرو خان هم قبلاً باهاشون صحبت نکرده بود من هنوز داغ سوپرمن و بت من به دلم مونده بود .خدا بیامرزه برادر هام رو ولی یه جور ضد استثمار و غرب و خلاصه این...

ممنون ازتون

باز باران با ترانه ..می خورد بر بام خانه.. خانه ام کو؟ خانه ات کو؟ آن دل دیوانه ات کو؟ روزهای کودکی کو؟ فصل خوب سادگی کو؟ ... ... یادت آید روز باران گردش یک روز دیرین؟ پس چه شد دیگر٬ کجا رفت؟ خاطرات خوب و رنگین در پس آن کوی بن بست در دل تو٬ آرزو هست؟ * * * کودک خوشحال دیروز غرق در غمهای...

باز باران با ترانه ..می خورد بر بام خانه.. خانه ام کو؟ خانه ات کو؟ آن دل دیوانه ات کو؟ روزهای کودکی کو؟ فصل خوب سادگی کو؟ ... ... یادت آید روز باران گردش یک روز دیرین؟ پس چه شد دیگر٬ کجا رفت؟ خاطرات خوب و رنگین در پس آن کوی بن بست در دل تو٬ آرزو هست؟ * * * کودک خوشحال دیروز غرق در غمهای...

باز باران با ترانه ..می خورد بر بام خانه.. خانه ام کو؟ خانه ات کو؟ آن دل دیوانه ات کو؟ روزهای کودکی کو؟ فصل خوب سادگی کو؟ ... ... یادت آید روز باران گردش یک روز دیرین؟ پس چه شد دیگر٬ کجا رفت؟ خاطرات خوب و رنگین در پس آن کوی بن بست در دل تو٬ آرزو هست؟ * * * کودک خوشحال دیروز غرق در غمهای...

ممنوووووون عزیز من هم هستم!;)

خواهش می کنم قابل نداشت! ولی چی جالب بود؟

هول کردم. نگرانش شدم و گفتم: ـ خدا نکنه. برای شما حالا حالا ها زوده. و لبم رو به دندون گرفتم. لبخندش عمیقتر شده بود و چال گونه هاش جذاب ترش می کرد. ـ بالا خره هر کی یه روز می یاد و یه روز هم می ره. دیر و زود داره اما سوخت و سوز نداره. ـ خوب حالا هنوز نوبت شما نیست. و باز لبم رو به دندون گرفتم...

می خواستم دوبا ره به سمتش برم ولی به جاش سرم گیج رفت و نشستم. از حرص بازو هایم را فشاری دادم. نزدیکم زانو زد و با نگرانی گفت: ـ حالت خوبه؟ دختر تو چرا این جوری شدی؟تیام! وقتی نگاهم با نگاهش گره خورد چشمانم را بستم. نمی خواستم ببینمش چطور روش شد نگاهم کند؟ رویم را ازش برگردوندم که گفت: ـ تیام...

پیش خودم گفتم شاید روزی صد مرتبه خودش را لعنت می کرد که به مدرسه ی ما آمد. نمی دانم چرا وقتی با او بودم به افکارم جامه ی عمل می پوشاندم این خیلی حرص آور بود. وقتی به خودم آمدم به مهندس که روبه روم زانو زده بود خیره شدم و گفتم: ـ برای همین از من متنفرین؟ ـ چرا این حرف رو می زنی ؟من از تو متنفر...

وقتی بیدار شدم صورتم خیس اشک بود. بالشتم که انگار یک سطل آب رویش ریخته بودند و خودم حال عجیبی داشتم. چهارشنبه صبح، اواسط شهریور ماه بود که دوش گرفتم و مانتوی نخی سفید و شال نخی سفید به تن کردم. وقتی از اتاق بیرون آمدم مامان و عشرت خانم بهم زل زدند. لبخندی به رویش زدم و گفتم: ـ مامان اشکالی نداره...

بابا وصیت کرده بود خرج تمام مراسم هایی رو که باید برایش می گرفتیم بدیم به بهزیستی. گفته بود دلم می خواد هر کس خرج آن مراسم را می خوره برام خوشحال بشه که به آرزوم رسیدم. نمی دونستم چرا بابا آرزو کرده بود بمیره. یعنی من و مامان این قدر ازار دهنده بودیم ولی بعد فکر می کردم خوب همه ی این حرف هایی...

خلوت خلود;)

رمان وقتی بزرگ شدم از پریما سراب واقعاٌ قشنگه.

فرداش بابا توی کما بود. پیش خودم گفتم بابا اشهدش رو گفت، چشماش رو بست، اون راحت خوابید تا ساعتش برسه و چه زود رسید. اون شب مامان از بیمارستان اجازه گرفت تا من هم تا جایی که امکان دارد بیمارستان ببمانم. طفلی می خواست من با بابا خداحافظی کنم ولی دیگه خبر نداشت من او رو بدرقه کردم، خبر نداشت دیدار...

فصل 4 روز ها می آمدند و می رفتند. حالا تفریح من بجای این که آمار آخرین مُد های روز و آهنگ های خارجی که از موبایلم باشه. رفت و آمد به بیمارستان و دیدن پدری بود که مثل شمع آب می شد و من نمی تونستم جلوی آب شدنش رو بگیرم. ساعت ها پیشش می ماندم و او برایم قصه م گفت، حرف می زد ولی حرف ها و قصه هایش...