نتایح جستجو

قومی متفکرند اندر ره دین قومی به گمان فتاده در راه یقین می ترسم از آنکه بانگ آید روزی کای بی خبران راه نه آنست و نه این

هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم نبود بر سر آتش ميسرم که نجوشم به هوش بودم از اول که دل به کس نسپارم شمايل تو بديدم، نه عقل ماند و نه هوشم حکايتی ز دهانت به گوش جان من آمد دگر نصيحت مردم، حکايت است به گوشم

از ترحم تا مروت، و از مدارا تا وفا هر چه را كردم طلب، ديدم ز عالم رفته است

قبول عام، نتوان زيست مغرور كمال آنچه تحسين ديده‌اي زين خلق، دشنام است و بس

آسمان همچو صفحه دل من روشن از جلوه های مهتابست امشب از خواب خوش گریزانم که خیال تو خوشتر از خوابست خیره بر سایه های وحشی بید می خزم در سکوت بستر خویش باز دنبال نغمه ای دلخواه می نهم سر بروی دفتر خویش

فهميدن عشق را چه مشکل کردند ما را ز درون خويش غافل کردند انگار کسي به فکر ماهي ها نيست سهراب بيا که آب را گل کردند

عمرت تا کي به خودپرستي گذرد يا در پي نيستي و هسـتي گذرد مي نوش که عمريکه اجل در پي اوست آن به که به خواب يا به مستي گذرد

اندر ضمیر دلها، گنجی نهان، نها،دی از دل اگر، برآ،ید؛ در آس‍،مان، نگ‍،نجد

آدمی در عالم خاكی نمی آيد بدست عالمی ديگر ببايد ساخت و از نو آدمی

نور خورشیدم ز امداد خسیسان فارغم نیستم آتش که هر خاری کند رعنا مرا

از چشم تو اي ساقي خراب افتاده ام ليكن بلايي كز حبيب آيد هزارش مرحبا گفتيم

برج ویرانم غبار خویش افشان کرده ام تا به پرواز آیم از خود ،جسم را جان کرده ام

دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

ماهم این هفته برون رفت وبه چشـمم سالیست حال هجران تو چه دانی که چه مشکل حالیست __________________

دوستان گل شرمنده تشكرات من حذف شده تشكرات من را ازهمين جا بابت تمامي ارساليهاي زيبايتان پذيرا باشيد آشنائي كهنه چون گرديد، بي لذت بُوَد كوزه‌ي نو، يك دو روزي سرد سازد آب را __________________

تشكر دارد شرف بر انجم و افلاک خاک ما آئینهٔ خدای نما جان پاک ما

دور از روی تو ای مایه شادی همه عمر مونسم آه و فغان همدم من فریاد است

در کارگه کوزه گری بودم دوش دیدم دو هزار کوزه گویای خموش هر یک به زبان حال می گفت با من کو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش؟

باتو خواهم رقصيد باتوخواهم خنديد همه شعرم را به تو خواهم بخشيد گريه اگر بگذارد

گفتمش دل می خری ؟ گفتا که چند گفتمش دل مال تو، تنها بخند خنده کرد و دل زدستانم ربود تا به خود باز آمدم او رفته بود رد پایش روی دل جا مانده بود.