نتایح جستجو

زیباترین عکس ها در اطاق های تاریک ظاهر میشن پس ‏هر وقت در قسمت تاریک زندگیت ظاهر شدی بدون که ‏خدا می خواد زیباترین تصویر رو از تو بسازه‏

تفاوت زيادي است ما بين دو عمل: عملي كه لذتش مي گذرد و نتيجه زشتش مي ماند، و عملي كه زحمتش مي رود و پاداش نيكويش مي ماند

کم دانستن و پر گفتن مثل نداشتن و زياد خرج کردن است

تشكر بابت منظره زيبايي كه برام ارسال نمودي.......تقديم[IMG]

عليك سلام زهرا جان خدايي دل به دل راه داره ديروز با خودم گفتم چند روزي هست از اين خواهر گل خبري نيست و امروز قرار بود جوياي حالت شوم و شما طبق معمول بنده نوازي فرموديد و ما را شرمنده خب عزيز چه خبر حالت چطوره خوبي؟ روزگار وفق مراده زماني كه برنده بوديم بيشتر گفتمان داشتيم در هر حال اميد وارم...

دل آرامی یا بلای منی قبله ی عشقی یا خدای منی؟ شور عشق و جوانی تویی تو مراد من از زندگانی تویی تو اگر جویم مه تو بر بام آیی اگر نوشم می تو در جام آیی به چشمت که بی تو زجان سیرم نگاهی نگاهی که می میرم زعشقت حاصل من نشد جز نام و رازی که در این بستر غم، دل من رنگ شادی نمی گیرد بیا این دم آخر رها...

ترسـم که سر کوی تو را سیــل بگــیــرد ای بی خبر از گریه ی مستانه ام امشب

از آن سوی مرز باور و تردید می آیم خسته بسته می آیم هم رنگ درخت در هجوم دی می پایم تا بهار می پایم خاموشم و انتظار سر تا پا تا سبزترین ترانه را فردا در چهچهه بوسه ی تو بسرایم ...

تنها نگاه بود و تبسم میان ما تنها نگاه بود و تبسم اما نه گاهی كه از تب هیجان ها بی تاب می شدیم گاهی كه قلبهامان می كوفت سهمگین گاهی كه سینه هامان چون كوره میگداخت دست تو بود و دست من این دوستان پاك كز شوق سر به دامن هم میگذاشتند وز این پل بزرگ پیوند دست ها دلهای ما به خلوت هم راه داشتند

آخر اين نشد اين نشد که من در پس گلدان گريه ها هر شب نهال ناقص شعري را نشا کنم و تو آنسوي ترانه ها خواب لاله و افرا و ستاره ببيني ديگر کاري بهکار اين خيابان بي نگاه و نشانه ندارم مي خواهم بروم آن سوي ثانيه ها مي خواهم بروم آن سوي ثانيه ها مي خواهم به همان کوچه ي پاک پروانه برگردم

من به هنگام شکوفايي گلها در دشت باز بر ميگردم و صدا ميزنم «آي باز کن پنجره را - در بگشا- که بهاران آمد که شکفته گل سرخ به گلستان آمد! باز کن پنجره را که پرستو پر مي‌شويد در چشمه نور که قناري مي‌خواند? مي‌خواند آواز سرور? که: بهاران آمد که شکفته گل سرخ به گلستان آمد!»

يک دم غريق بحر خدا شو گمان مبر کز آب هفت بحر به يک موی تر شوی

صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنم تا به کی در غم تو ناله شبگیر کنم دل دیوانه از ان شد که نصیحت شنود مگرش هم ز سر زلف تو زنجیر کنم

هنگام سپیده دم خروس سحری دانی که چرا همی کند نوحه گری یعنی که نمودند در ایینه صبح گز عمر شبی گذشت و تو بی خبری

گل در بر و می در کف و معشوق به کام است سلطان جهانم به چنین روز غلام است گو شمع میارید در این جمع که امشب در مجلس ما ماه رخ دوست تمام است .............. .............

از خاک ما در باد ، بوي تو مي آيد تنها تو مي ماني ، ما مي رويم از ياد

آمد شبي برهنه ام از در چو روح آب در سينه اش دو ماهي و در دستش اينه گيسوي خيس او خزه بو، چون خزه به هم. من بانگ بر گشيدم از آستان ياس: (( - آه اي يقين يافته، بازت نمي نهم! ))

می رسد روزی که شرط عاشقی دلداگی ست آن زمان هر دل فقط یکبار عاشق می شود

دیشب به سیل اشک ره خواب می‌زدم نقشی به یاد خط تو بر آب می‌زدم ابروی یار در نظر و خرقه سوخته جامی به یاد گوشه محراب می‌زدم هر مرغ فکر کز سر شاخ سخن بجست بازش ز طره تو به مضراب می‌زدم روی نگار در نظرم جلوه می‌نمود وز دور بوسه بر رخ مهتاب می‌زدم چشمم به روی ساقی و گوشم به قول چنگ فالی به...

من همان دم که وضو ساختم از چشمه ی عشــــــــــــــــــق چار تکبیر زدم یکسره بر هر چه که هســــــــــــــــــــــــــــ ــت