نتایح جستجو

اي دوست مزن زخم زبان جاي نصيحت بـگـذار بـبـارد بـه سـرم سنـگ مصيـبـت

آن شب که بوی زلف تو با بوسه نسیم مستانه سر به سینه مهتاب می گذاشت با خنده ای که روی لبت رنگ می نهفت چشم تو زیر سایه مژگان چه ناز داشت

عقل آمد و پند عاشقان پیش گرفت در ره بنشست و رهزنی کیش گرفت چون در سرشان جایگه پند ندید پای همه بوسید و ره خویش گرفت

ابری که بر آن دره ها خاموش می بارد سیلاب تندش خواب شهر خفتگان را نیز آشفته خواهد کرد هر دور در ایینه نزدیک است وقتی تو گلهای زمستان خواب گلدان را در لحظه ای که عمر را بر آب می دیدند بردی کنار پنجره بر سفره ی اسفند صبحانه با نور و نسیم کوچه مهمان سحر کردی آن ساقه های سرد افسرده...

بگردید ، بگردید ، درین خانه بگردید دراین خانه غریبند ، غریبانه بگردید یکی مرغ چمن بود که جفت دل من بود جهان لانه ی او نیست پی لانه بگردید یکی ساقی مست است پس پرده نشسته ست قدح پیش فرستاد که مستانه بگردید یکی لذت مستی ست ، نهان زیر لب کیست ؟ ازین دست بدان دست چو پیمانه بگردید...

عشق مثل جنگ است , شروع كردن آن آسان است اما متوقف كردن آن خيلي سخت مي باشد.

زياده از حد خود را تحت فشار نگذار، بهترين چيزها زمانی اتفاق می افتد كه انتظارش رانداري

بی احساس ترین کلمه :بی تفاوتی است مراقب آن باش دوستانه ترین کلمه :رفاقت است از آن سوءاستفاده نکن زیباترین کلمه :راستی است با آن رو راست باش زشت ترین کلمه :دورویی است یک رنگ باش

از خواص طبیعت آدمى اینست که عاقلانه فکر مى کند اما پوچ و بى معنا رفتار مى کند

ضمن سلام و عرض ادب و با آرزوي روزي خوش براي شما ....و اينكه تشكرات نوشتاري بنده هم ته كشيد و از اينجا به خاطر تمامي اشعار و....تشكر مينمايم

از آن سوی مرز باور و تردید می آیم خسته بسته می آیم هم رنگ درخت در هجوم دی می پایم تا بهار می پایم خاموشم و انتظار سر تا پا تا سبزترین ترانه را فردا در چهچهه بوسه ی تو بسرایم ...

نمی‌دانستم که برای دوست‌داشتنِ دانایی باید رو به دعای آینه یا امیدِ آب آهسته از تشنگیِ این تُنگِ شکسته سخن گفت: فقط می‌دانم یک جای خیلی دور دریا داغدارِ مُرغانِ مهاجری‌ست که همین نزدیکی‌ها رو به امید آب و دعای آینه رفتند و دیگر باز نیامدند.

یادت هست؟ گفتی نشانی میهن من همین گندمِ سبز همین گهواره‌ی بنفش همین بوسه‌ی مایل به طعمِ ترانه است؟ ها ری‌را ...! من به خانه برمی‌گردم، هنوز هم یک دیدار ساده می‌تواند سرآغازِ‌ پرسه‌ای غریب در کوچهْ‌باغِ باران باشد ...

با عشق تو در خاك نهان خواهم شد با مهر تو سر ز خاك بر خواهم كرد

باغی از صنوبرها ارغوانی از آتش رودباری از الماس وز كبوده جنگل ها مرگ در خزان فریاد آن زمان كه می پوسد ریشه های ابریشم برگهای نیلوفر وز كبوده می ماند سایه های خاكستر مرگ هیچ زیبا نیست مرگ عاشقان زیباست مرگ عاشقانه ی شهر مرگ عاشقان در شب با شكوهتر مرگی ست مرگ عاشقانه ی رود بر كناره ی دریا مرگ نیست...

بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو دراندازیم اگر غم لشکر انگیزد که خون عاشقان ریزد من و ساقی به هم تازیم و بنیادش براندازیم شراب ارغوانی را گلاب اندر قدح ریزیم نسیم عطرگردان را شکر در مجمر اندازیم چو در دست است رودی خوش بزن مطرب سرودی خوش که دست افشان غزل...

تا تو با منی زمانه با من است بخت و کام جاودانه با من است تو بهار دلکشی و من چو باغ شور و شوق صد جوانه با من است یاد دلنشینت ای امید جان هر کجا روم روانه با من است ناز نوشخند صبح اگر توراست شور گریه ی شبانه با من است برگ عیش و جام و چنگ اگرچه نیست رقص و مستی و ترانه با من است گفتمش مراد من به...

یارب این نو گل خندان که سپردی به منش می سپارم به تو از چشم حسود چمنش

رو سر بنه به بالین تنها مرا رها کن ترک من خراب شبگرد مبتلا کن

هر روز دلم در غم تو زارتر است وز من دل بیرحم تو بی‌زارتر است بگذاشتیم غم تو نگذاشت مرا حقا که غمت از تو وفادارتر است