اینها کیستند
که راه زندگی را می پیمایند
از میان هجوم آتش و هوا، خاک و آب
در مسیری مبهم و صعب
با دعایی التماس وار از ته قلب؟
اینها دهان هایی هستند که از فنجان های خالی نوشیدند
چشمهایی که هیچ کس اشکشان را پاک نکرد
و واژه هایی فرو خورده که هیچگاه بر لب ننشستند
از اینروست که باران، هرگز آسمان...