نتایح جستجو

no it's not the fear girls are to proud to say that

where were you? once i told you we don't need your words, we know what we are and also we know you boys are dying for girls then don't play that rule we know all tricks

سهراب سپهری سهراب سپهری تمام راه به يك چيز فكر مي كردم و رنگ دامنه ها هوش از سرم مي برد خطوط جاده در اندوه دشت ها گم بود چه دره هاي عجيبي و اسب يادت هست سپيد...

تا نگردی آشنا زین پرده رمزی نشنوی گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش

وسعت از دست و دل مردم به منزل رفته است جامه‌ها پاکیزه و دل‌ها به خون غلتیده است

وحشی وحشی تا شکل هلال گردد از چرخ پدید کز بهر در شادی عید است کلید روز وشب عمر بی زوالت بادش مستلزم اجر روزه و شادی عید

نقد دلی که بود مرا صرف باده شد قلب سیاه بود از آن در حرام رفت

[IMG]

[IMG]

[IMG]

به سر جام جم آن گه نظر توانی کرد که خاک میکده کحل بصر توانی کرد مباش بی می و مطرب که زیر طاق سپهر بدین ترانه غم از دل به در توانی کرد گل مراد تو آن گه نقاب بگشاید که خدمتش چو نسیم سحر توانی کرد گدایی در میخانه طرفه اکسیریست گر این عمل بکنی خاک زر توانی کرد به عزم...

# صمد بهرنگي # به دنبال فلک # صمد بهرنگي # به دنبال فلک روزي بود روزگاري. مردي هم بود از آن بدبختها و فلك زده هاي روزگار. به هر دري زده بود فايده اي نكرده بود. روزي با خودش گفت: اينجوري كه نمي شود دست روي دست بگذارم و بنشينم. بايد بروم فلك را پيدا كنم و از او بپرسم سرنوشت...

فیض روح القدس ار باز مدد فرماید دیگران هم بکنند آن چه مسیحا می‌کرد

سال‌ها دل طلب جام جم از ما می‌کرد وان چه خود داشت ز بیگانه تمنا می‌کرد گوهری کز صدف کون و مکان بیرون است طلب از گمشدگان لب دریا می‌کرد مشکل خویش بر پیر مغان بردم دوش کو به تایید نظر حل معما می‌کرد دیدمش خرم و خندان قدح باده به دست و اندر آن آینه صد گونه تماشا می‌کرد...

تا گنج غمت در دل ویرانه مقیم است همواره مرا کوی خرابات مقام است

رنگين سخنان در سخن خويش نهان اند از نکهت خود نيست به هر حال جدا گل

گل در بر و می در کف و معشوق به کام است سلطان جهانم به چنین روز غلام است گو شمع میارید در این جمع که امشب در مجلس ما ماه رخ دوست تمام است در مذهب ما باده حلال است ولیکن بی روی تو ای سرو گل اندام حرام است گوشم همه بر قول نی و نغمه چنگ است چشمم همه بر لعل لب و گردش جام است...

a sweet bride

سعدی سعدی منعم که به عیش می‌رود روز و شبش نالیدن درویش نداند سببش بس آب که می‌رود به جیحون و فرات در بادیه تشنگان به جان در طلبش