نتایح جستجو

آما من کلی ایمتاحان واریمدی هامی پشت سر هم چخ چتیندی آی آمان آمان

از سر کوی تو گر عزم سفر می‌داشتم می‌زدم بر بخت خود پایی که برمی‌داشتم

آمد کار من ورشته تسبیح یکی است که ز صد رهگذرم سنگ به سر می‌آید

در سلسلهٔ یک جهتان نیست دورنگی یک ناله ز صد حلقهٔ زنجیر برآید

نسبت به شغل بیهدهٔ ما عبادت است از عمر آنچه صرف خور و خواب می‌شود

چون برگ خزان دیده و چون شمع سحرگاه از عمر مرا نیم نفس بیش نمانده است

زرد و نيلي و بنفش سبز و آبي و کبود با بنفشه ها نشسته ام سالهاي سال صيحهاي زود در کنار چشمه سحر سر نهاده روي شانه هاي يکدگر گيسوان خيس شان به دست باد چهره ها نهفته در پناه سايه هاي شرم رنگ ها شکفته در...

دوری از بط در قدح کن پیش از آنک در خروش آید خروس صبح بام

کس عهد وفا چنانکه پروانهٔ خرد با دوست به پایان نشنیدیم که برد مقراض به دشمنی سرش برمی‌داشت پروانه به دوستیش در پا می‌مرد

گر زخم خورم ز دست چون مرهم دوست یا مغز برآیدم چو بادام از پوست غیرت نگذاردم که نالم به کسی تا خلق ندانند که منظور من اوست

آن که نقشی دیگرش جایی مصور می‌شود نقش او در چشم ما هر روز خوشتر می‌شود عشق دانی چیست سلطانی که هر جا خیمه زد بی خلاف آن مملکت بر وی مقرر می‌شود دیگران را تلخ می‌آید شراب جور عشق ما ز دست دوست می‌گیریم و شکر می‌شود دل ز جان برگیر و در بر گیر یار مهربان گر بدین مقدارت آن...

بخت این کند که رای تو با ما یکی شود تا بشنود حسود و بر او ناوکی شود خونم بریز و بر سر خاکم گذار کن کاین رنج و سختیم همه پیش اندکی شود آن را مسلمست تماشای نوبهار کز عشق بوستان گل و خارش یکی شود ای مفلس آن چه در سر توست از خیال گنج پایت ضرورتست که در مهلکی شود سعدی در...

من مست می عشقم هشیار نخواهم شد وز خواب خوش مستی بیدار نخواهم شد

ببخشید عزیزم نمی‌دونستم

عراقی عراقی چون قصهٔ هجران و فراق آغازم از آتش دل چو شمع خوش بگدازم هر شام که بگذشت مرا غمگین دید می‌سوزم و در فراقشان می‌سازم

عراقی عراقی ای یاد تو آفت سکون دل من هجر و غم تو ریخته خون دل من من دانم و دل که در فراقت چونم کس را چه خبر ز اندرون دل من؟

شیرین به جوی شیر بر آمیخت چون شکر خسرو دلش خوش است که بزم وصال ازوست

ببخشید تشکرام تموم شد این هستی باطل چو شرر محض نمودست یک چشم زدن ره ز عدم تا به وجودست

[IMG]

حرف ها دارم با تو اي مرغي كه مي خواني نهان از چشم و زمان را با صدايت مي گشايي چه ترا دردي است كز نهان خلوت خود مي زني آوا و نشاط زندگي را از كف من مي ربايي؟ در كجاهستي نهان اي مرغ زير تور سبزه هاي تر يا درون شاخ هاي شوق ؟ مي پري از روي چشم سبز يك...