روز وصل دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران یاد باد
این زمان در کس وفا دارى نماند
زان وفاداران یاران یاد باد
کامم از تلخى غم چون زهر گشت
بانگ نوش باده خواران یاد باد
من که در تدبیر غم بیچارهام
چاره...
در آن نفس كه بمیرم در آرزوی تو باشم
بدان امید دهم جان كه خاك كوی تو باشم
به صبح روز قیامت كه سر زخاك برآرم
به گفتگوی تو خیزم، به جستجوی تو باشم
به خوابگاه عدم گر هزار سال بخسبم
به خواب عافیت آن دم به بوی موی تو باشم