نتایح جستجو

در این دنیا کسی بی غم نباشد اگر باشد بنی آدم نباشد

تک نهالم سوخت بگذار جنگل بسوزد!

رازی که بر غیر نگفتیم و نگوییم با دوست بگوییم که او محرم راز است

ما از آن پاکدلانیم که به کس کینه نداریم یک شهر پر از دشمن و یک دوست نداریم هر کس بد ما به خلق گوید، ما چهره ز غم نمی خراشیم ما نیز نکوئیش بگوئیم تا هر دو دروغ گفته باشیم

ترا می بینم و هر دم زیادت می شود دردم مرا می بینی و هر دم زیادت می کنی میلم

تو را ميخواهم و دانم كه هرگز مرا ياراي رفتن زين قفس نيست اگر هم مرد زندانبان بخواهد دگر از بهر پروازم نفس نيست .

یک نفرآمدقــرارم راگرفت بادبرگ وشاخسـارم راگرفت چهارفصل من بهاران بودحیف بادپاییزی بهــارم راگرفت اعتباری داشتم درپیش عشق بانگاهـی اعتبارم راگرفت عشق یاچیزی شبیه عشق بود آمــدودارونـدار م راگرفت

تو را با غیر می بینم، صدایم در نمی آید دلم می سوزد و کاری ز دستم بر نمی آید

وقت اجلم ناله نه از رفتن جانست از یار جدا می شوم این ناله از آنست

تا به فراق خو کنم صبر من و قرار کو؟ وعده ی وصل اگر دهد طاقت انتظار کو؟

نابرده رنج گنج میسر نمی شود مزدآن گرفت جان برادر که کار کرد

ما را گلی از روی تو چیدن نگذارند چیدن چه خیال است که دیدن نگذارند

یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتیم در میان لاله و گل آشیانی داشتیم

وقت است که بنشینی و گیسو بگشایی تا با تو بگویم غم شب های جدایی

هر که عیب دگران پیش تو آورد و شمرد بیگمان عیب تو پیش دگران خواهد برد

تا بوده چشم عاشق در راه یار بوده بی آنکه وعده باشد در انتظار بوده

یک نفر آمد صدایم کرد و رفت در قفس بودم، رهایم کرد و رفت

در خواب ناز بودم شبی دیدم کسی در می زند در را گشودم روی او دیدم غم است است سر می زند ای دوستان بی وفا از غم بیاموزید وفا غم با همه بیگانگی هر شب به ما سر می زند

ای که به هر تار زلفت اسیر تازه ای دارد مبارک باشد اما دلبری اندازه ای دارد

یک نعره مستانه ز جایی نشنیدیم ویران شود این شهر که میخانه ندارد