نتایح جستجو

مائيم كه هرگز دم بي غم نزديم خورديم بسي خون دل و دم نزديم بی شعله آه ، لب ز هم نگشودیم بی قطرۀ اشک چشم بر هم نزدیم

اي ساقي از آن پيش كه مستم كني از مي من خود ز نظر بر قد و بالاي تو مستم

نيست ماراغم دل هيچ كه ازدولت عشق هست غم نعمت ما عشق ولينعمت ما

تا توانی دفع غم از خاطر غمناک کن در جهان گریاندن آسان است اشکی پاک کن

من برگ گلم باغ شبستان من است و آن بلبل خوش لهجه غزلخوان من است نوباوه شب كه شبنمش مي‌خوانند هر صبح،به نيم بوسه مهمان من است

تا به شادي مي‌نشيني،غم رسد از گرد راه بر لب خندان هر گل اشك شبنم ديده ام

دوست جاي‌ديگر و من ‌مانده ام دركوي دوست كز در و ديوار كوي دوست آيد بوي دوست

دوست باشد كسي كه در سختي باري از دوش دوست بر دارد نه كه ســـر بــــــار زحمت خــــود نيز بــــر ســــر بـــار دوست بگـــــــــــذارد

ترازو گر نداری پس تو را زو رهزند هر کس یکی قلبی بیاراید تو پنداری که زر دارد

اگر یار مرا دیدی به خلوت بگو ای بی وفا ای بی مروت گریبانم ز دستت چاک چاکو نخواهم دوخت تا روز قیامت

یادی از ما بنما ای شده آسوده ز غم ببریدی ز همه خلق و به خلق یار شدی

تو که خود خال لبی از چه گرفتار شدی تو طبیب همه ای از چه تو بیمار شدی

من نه آنم که دوصد مصرع رنگین گویم من چو فرهاد یکی گویم و شیرین گویم

تا تو مراد من دهی کشته مرا فراق تو تا تو مراد من دهی من به خدا رسیده ام

ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالیست حال هجران تو چه دانی که چه مشکل حالیست

من چشم ازو چگونه توانم نگاه داشت کاول نظر به دیدن او دیده ور شدم

رند عالم سوز را با مصلحت بینی چه کار در ره معبود ما از جان و دل بگذشته ایم

مرا می گفــت دوش آن یــار عیــــار ســگ عاشق به از شیـــران هشیـــار

رخ برافروز که فارغ کنی از برگ گلم قد برافراز که از سرو کنی آزادم

در این دنیای بی ساحل فقط یک آرزو دارم سرم هنگام جان دادن نهم بر سینه یارم