نتایح جستجو

اتوبان، رودخانه‌ای غمگین است که مرا از تو دور می‌کند آب که از سرِ ما گذشت اما ماهی‌ها غرق نخواهند شد تنها در کنار اتوبان می‌ایستند و برای شیشه‌های بالا کشیده دست تکان می‌دهند تا از سرما یخ بزنند و روی آب بیایند تنها سنگ‌ها هستند که برای همیشه ته‌نشین خواهند شد … بغضم می‌ترکد از تو که دور می‌شوم...

تیره آن دل که در او شمع محبت نبود دولت از مرغ همایون طلب و سایه او

اگر تو روی نیمکتی این سوی دنیا تنها نشسته‌ای و همه آنچه نداری ، کسی است … شاید آن سوی دنیا روی نیمکتی دیگر کسی نشسته است که همه آنچه ندارد تویی … نیمکت‌های دنیا را چه بد چیده‌اند! …

مکن یار مکن یار مرو ای مه عیار رخ فرخ خود را مپوشان به یکی بار

دل خوش به سکوتم

همى تا این سخن باشد نهفته بدو بر ما بلا را چشم خفته

دوست می‌دارم من این نالیدن دلسوز را تا به هر نوعی که باشد بگذرانم روز را

یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد دوستی کی آخر آمد دوستداران را چه شد

لعلی از کان مروت برنیامد سال‌هاست تابش خورشید و سعی باد و باران را چه شد

دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند از گوشه‌ی بامی که پریدیم ، پریدیم

سرتا به قدم تیغ دعاییم و تو غافل هان واقف دم باش رسیدیم، رسیدیم

ما چون ز دری پای کشیدیم کشیدیم امید ز هر کس که بریدیم ، بریدیم

آن قدر با آتش دل ساختم تا سوختم بی تو ای آرام جان یا ساختم یا سوختم

تا ابد مست بیفتد چو من از ساغر عشق می پرستی که بود بیخبر از جام الست

تا تو سر اندر آری صد راز سر برآری تا تو ببر درآئی صد دل ز جان برآید

اي دل چو زمانه می‌کند غمناکت ناگه برود ز تن روان پاکت بر سبزه نشين و خوش بزي روزي چند زان پيش که سبزه بردمد از خاکت

ترسم که اشک در غم ما پرده در شود وین راز سر به مهر به عالم ثمر شود

ای وصالت آرزوی عاشقان وی خیالت پیش روی عاشقان

تنم از واسطه دوری دلبر بگداخت جانم از آتش مهر رخ جانانه بسوخت

اضافه نبود حیوون زیر دست و پا خفه شده یارو هم برای اینکه حروم نشه سرشو بریده و آویزونش کرده به خون روی سپر دقت کنید