نتایح جستجو

[IMG]

تا دست به دامان ریا افتادند بی وقفه به یاد شهدا افتادند شوخی ، شوخی به شاخه ها سنگ زدند جدی جدی پرنده ها افتادند !

[IMG]

[IMG]

ما در این عالم که خود کُنج ملالی بیش نیست عالمی داریم در کنج ملال خویشتن سایه‌ی دولت همه ارزانی نو دولتان من سری آسوده خواهم زیر بال خویشتن

مُشـــرکان کز هر ســـــــلاحی فتنه و شــر میکُنند از عـبا هنگامه وز عمّـــامه محشـر میکنند این محبت محتسب با دکّـــــــهۀ گـــــــــبران نــکرد کایـن گروه تُحفه با محراب و منبر میـکنند

ممنون خیلی زیبا :gol::gol::gol:

شکل خودم شدم... تلخ و بدون ره در انتهاي خويش، حال مرا بفهم شکلي شبيه خود، با چشم گريه سوز باور نميکنم، آئينه را هنوز...

سلام تولدت مبارک.از خدا می خوام به همه آرزوهات برسی :gol::gol::gol::gol: استار ممنون از دعوتت. برگشتت با خبرای خوب شدا :redface:

تو که نزدیک تر از من به منی می دانی دل که شیداست مرا یاد تو می اندازد هر زمان نغمه ی عشقی است که من می شنوم از تو گویاست ، مرا یاد تو می اندازد

تا شبِ زلف تو با ماه رخت تلفیق شد بر مسیر شعر گفتن، دستِ من تشویق شد از دواتِ چشمِ تو، خطّاط ابرویت کشید ابروانت بعد از آن سرمشق نستعلیق شد

در چشم باد، لاله فقط پرپرش خوش است خورشید روز واقعه خاکسترش خوش است از باغها شنیده‌ام این را که عطر یاس گاهی نه پشت پنجره، لای درش خوش است

من در بهشت عشق تو آدم شدم، ولی خود را خراب خوردن گندم نمی کنم ای بهترین بهانه برای نمردنم دیگر تو را میان غزل گم نمی کنم

هـمـه بـدی هایـــم را هــم کـه صــافــ کـنـم … بــه ” دل خــود ” مــدیـون میمــانم … بــرای تمـام … “دلــم میخواســـت” های … بی جواب مــانـده اش

دور کنید مرا از آن عقلی که گریستن نمی داند... و آن فلسفه ای که خندیدن نمی شناسد، و آن غروری که در برابر کودکان سر خم نمی کند...

خـداونـدا ... بـه دل نـگـیـر اگـر گـاهـی زبـانـم از شـکـرت بـاز مـی ایـسـتـد . تـقـصـیـری نـدارد قـاصـر اسـت کـم مـی آورد در بـرابـر بـزرگـی ات لـکـنـت مـی گـیـرنـد واژه هـایـم در بـرابـرت در دلـم امـا هـمـیـشـه ذکـر خـیـرت جـاریـسـت ...!!!

میرسی روزی به آن چیزی که میخواهی ولی در رسیدنهای خود تغییر پیدا میکنی چشم میدوزی به او از دور و میپرسی چرا نیمه گمگشته ات را دیر پیدا میکنی

[IMG]

[IMG]

یاد من باشد فردا حتما باور این را بکنم، که دگر فرصت نیست و بدانم که اگر دیر کنم، مهلتی نیست مرا و بدانم که شبی خواهم رفت و شبی هست، که نیست، پس از آن فردایی یاد من باشد باز اگر فردا، غفلت کردم آخرین لحظه‌ای از فردا شب من به خود باز بگویم این را مهربان باشم با مردم شهر و فراموش کنم هر چه گذشت