نتایح جستجو

[IMG]

يا به عبارتي همه عمر دير رسيديم

عليك سلام ...كمي دير رسيدم

مي توان درباره گل حرف زد صاف و ساده، مثل بلبل حرف زد چكه چكه مثل باران راز گفت با دو قطره ، صد هزاران راز گفت

شگفتا بي سر و ساماني عشق! به روي نيزه سرگرداني عشق! ز دست عشق عالم در هياهوست تمام فتنه ها زير سر اوست

دست عشق از دامن دل دور باد! می توان آیا به دل دستور داد؟ می توان آیا به دریا حکم کرد که دلت را یادی از ساحل مباد؟ موج را آیا توان فرمود: ایست! باد را فرمود: باید ایستاد؟ آنکه دستور زبان عشق را بی گزاره در نهاد ما نهاد خوب می دانست تیغ تیز را در کف مستی نمی بایست داد

گفتی: غزل بگو! چه بگویم؟ مجال کو؟ شیرین من، برای غزل شور و حال کو؟ پر می‌زند دلم به هوای غزل، ولی گیرم هوای پر زدنم هست، بال کو؟

مردن چه قدر حوصله می خواهد بی آنکه در سراسر عمرت یک روز ، یک نفس بی حس مرگ زیسته باشی !

این روزها که می گذرد ، هر روز احساس می کنم که کسی در باد فریاد می زند احساس می کنم که مرا از عمق جاده های مه آلود یک آشنای دور صدا می زند آهنگ آشنای صدای او مثل عبور نور مثل عبور نوروز مثل صدای آمدن روز است آن روز ناگزیر که می آید روزی که عابران خمیده یک لحظه وقت داشته باشند تا...

چنان گفتم غزل در خوبی رعنا غزال خود که گر بر سنگ بسرایم از آن تحسین شود پیدا

صفائي بود ديشب با خيالت خلوت ما را ولي من باز پنهانی، ترا هم آرزو كردم

پیش از آنکه آخرین نفس را برآرم پیش از آنکه پرده فرو افتد پیش از پژمردن آخرین گل برآنم که زندگی کنم بر آنم که عشق بورزم برآنم که باشم . آنگاه مرگ می تواند فراز آید. آنگاه می توانم به راه افتم . آنگاه می توانم بگویم که زندگی کرده ام.

روزی ما دوباره کبوترهایمان را پیدا خواهیم کرد و مهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت روزی که کمترین سرود بوسه است. و هر انسان برای هر انسان برادری است.

ميان ماندن و رفتن حكايتي كرديم كه آشكارا در پرده كنايت رفت مجال ما همه اين تنگمايه بود و دريغ كه مايه خود همه در وجه اين حكايت رفت

چون حال بدم در نظر دوست نکوست دشمن ز جفا گو ز تنم برکن پوست چون دشمن بیرحم فرستادهٔ اوست بدعهدم اگر ندارم این دشمن دوست

بیا تا برات بگم آسمون سیاه شده دیگه هر پنجره ای به دیواری واشده بیاتا برات بگم گل تو گلدون خشکیده دست سردم تاحالا دست گرمی ندیده

گفتم: - «اين باغ ار گل سرخ بهاران بايدش؟ ...» گفت: - «صبرى تا كران روزگاران بايدش تازيانه رعد و نيزه آذرخشان نيز هست، گر نسيم و بوسه هاى نرم باران بايدش...» گفتم: - «آن قربانيان یار، آن گل هاى سرخ؟ ....» گفت: - «آرى....» ناگهانش گريه آرامش ربود؛ وز پى خاموشى توفانيش گفت:- «اگر در...

شجاعت داشته باش تا با حقيقت رو به رو شوي

باران !‌ سرود دیگری سر کن من نیز می دانم که در این سوگ یاران را یارای خاموشی گزیدن نیست اما تو می دانی که در این شب دیوارهای خسته را تاب شنیدن نیست

من به آنان گفتم : آفتابی لب درگاه شماست که اگر در بگشایید به رفتار شما می تابد. و به آنان گفتم : سنگ آرایش کوهستان نیست همچنانی که فلز ، زیوری نیست به اندام کنلگ .