نتایح جستجو

عابدي را گفتم اي دست من و دامان تو كن دعايي ، تا نهم پايي در اين ميدان تو گفت از طاعت چه داري ، كوفتم بر سر كه آه گفت آهت را بمن ده ، هر چه دارم زان تو

ياران فسانه­هاي تو و من شنيده­اند .... ديدن نديده، نشنيدن شنيده­اند جز شبهه­ي حضور به دوران چه مي­رسد .... زآن بت که نام او ز برهمن شنيده­اند . . .

دامن خود گیر و از تشویش دهر آزاد باش قطره را تا جمع شد دل، یادی از دریا نکرد

با خیالت غربتم صد ناز دارد بر وطن جان فدای بیکسی ها کز تو ام تنها نکرد دامن خود گیر و از تشویش دهر آزاد باش قطره را تا جمع شد دل، یادی از دریا نکرد .

آنان که ز پيش رفته اند ای ساقی .... در خاک غرور خفته اند ای ساقی رو باده خور و حقيقت از من بشنو .... باد است هر آن چه گفته اند ای ساقی

در گوش دلم گفت فلک پنهانی حکمی که قضا بود ز من می دانی ؟ در گردش خود اگر مرا دست بدی خود را برهاندمی ز سرگردانی . .

گر مى فروش حاجت رندان روا كند ايزد گنه ببخشد و دفع بلا كند ساقى به جام عدل بده باده تا گدا غيرت نياورد كه جهان پر بلا كند . .

حامد جون پدرم داره در مياد، بچه هاى خودمون كم بودن تازه 86ايهام ميان سراغ جزوه ميگيرن !!! :w10::w26: يكى كممممممممممممكم كنه ........ :w39::w06::w00: البته شمس اونقدر هم كه فك ميكردم خوب درس نميده ولى انصافا خيلى بهتر از امين درس ميده، بازم جا شكرش باقيه !! ;):)

تا به کی ساکت بمونم من که پر از ارزویم قصه دردل نهفته غصه ای شد در گلویم

هر چند که رنگ و روی زيباست مرا چون لاله رخ و چو سرو بالاست مرا معلوم نشد که در طربخانه خاک نقاش ازل بهر چه آراست مرا

در باغ دلم گَرد جنون می ریزی سرسبزترین گیاه این جالیزی ازساقه تو به آسمان خواهم رفت ! ای عشق! تو لوبیای سحرآمیزی !

جز من اگرت عاشق شیداست بگو ----- ور میل دلت به جانت ماست بگو ور هیچ مرا در دل تو جاست بگو ----- گر هست بگو، نیست بگو، راست بگو

من گل سرخم،گل سرخ معطر دردلم خورشید دارد آشیانه چند روزی غنچه بودم با شکوه شرم و ناز دخترانه در حریر بازوان مادرم آسوده خفتم صبحگاهی ارغوانی روی سرخم شد فروزان چون گل آتش شکفتم

شيطان كه رانده گشت بجز يك خطا نكرد خود را براي ســــجده ي آدم رضـــــــا نكرد شــــيطان هزار مرتبه بهتر ز بي نــــــــماز او ســــــجده بر آدم وايــــن بر خدا نـــــــكرد . .

تا ديده دل جانب او دوخته ام از خلق جهان ديده فرو دوخته ام

از آمدن و رفتن ما سودی کو وز تار وجود عمر ما پودی کو در چنبر چرخ جان چندين پاکان می سوزد و خاک می شود دودی کو

تا کی غم آن خورم که دارم یا نه وين عمر به خوشدلی گذارم یا نه پر کن قدح باده که معلومم نیست کاين دم که فرو برم برآرم یا نه . .

تا کی غم آن خورم که دارم یا نه وين عمر به خوشدلی گذارم یا نه پر کن قدح باده که معلومم نیست کاين دم که فرو برم برآرم یا نه

افسوس که سرمايه ز کف بیرون شد در پای اجل بسی جگر ها خون شد کس نامد از آن جهان که پرسم از وی کاحوال مسافران دنیا چون شد

بنگر ز جهان چه طرف بر بستم ؟ هیچ وز حاصل عمر چیست در دستم ؟ هیچ شـمع طـربم ولی چـو بنـشستم هیچ من جام جمم ولی چو بشکستم هیچ (از حکیم عمر خیام)