نتایح جستجو

ترس جای عشق جولان داد و شک جای یقین ............... آبروداری کن ای زاهد! مسلمانی بس است

یک دست تو در آتش و یک دست تو بر آب .................دندان به جگر گیر و به پا کن علم‌ات را (علیرضا بدیع)

تو در راهی من رسیده ام... اندوهی در چشمانت نشست ، رهرو نازک دل میان ما راه درازی نیست ، لرزش یک برگ.

درست شد که به یک دل دو دوست نتوان داشت ......... به ترک خویش بگوی ای که طالب اویی

wwooooooowwwwww چه آقای خوشتیپی!!!!!!! این همون سفری نیست که همگی با هم چند روز پیش رفته بودیم آنتالیا!!!!؟؟؟:biggrin:یادش بخیییییر. ولی خودمونیما عکاسش خیلی حرفه ای بوده!!!:victory:

ما بی تو تا دنیاست دنیایی نداریم.................... چون سنگ خاموشیم و غوغایی نداریم...

من دست های مهربانم را به تو می بخشم و در این بخشش جز درک عشق گمشده ام هیچ نمی خواهم ... ( سلمان هراتی )

لطف آیتی ست در حق اینان و کبر و ناز ................. پیراهنی که بر قد ایشان بریده اند

رفتم مرا ببخش مگو او وفا نداشت راهی بجز گریز برایم نمانده بود ... این عشق آتشین پر از درد بی امید در وادی گناه و جنونم کشانده بود ...

تو نیستی و تپیدن گردابی است تو نیستی و غریو رودها گویا نیست و دره ها ناخواناست...

پیش ازتو آب معنی دریا شدن نداشت ................... شب مانده بود و جرأت فردا شدن نداشت

گشاده نرگس رعنا به حسرت آب از چشم ...... نهاده لاله حمرا به جان و دل صد باغ

درختان می گویند بهار پرندگان می گویند ، لانه سنگ ها می گویند صبر و خاک ها می گویند مصاحب و انسان ها می گویند «خوشبختی» امّا همه ی ما در یک چیز شبیهیم ، در طلب نور ! ما نه درختیم و نه خاک . پس خوشبختی را با علم به همه ی ضعف هامان در تشخیص ، باید در حریم خودمان جستجو کنیم … حسین پناهی

از بیم امید و عشق رنجورم آرامش جاودانه می خواهم بر حسرت دل دگر نیفزایم آسایش بیکرانه می خواهم...

تا سر زلف پریشان تو در جمع آمد ....... هیچ مجموع ندانم که پریشان تو نیست

در باز شد و او با فانوسش به درون وزید زیبایی رها شده ای بود و من دیده به راهش بودم رویای بی شلک زندگی ام بود ...

تنت هنوز به اندازه یی لطافت داشت ................. که گل در آیینه از دیدنش شکوفا شد.

موج عذاب یا شب گرداب؟! هیچ یک ........................... دریا دلش گرفت و تلاطم شروع شد!

یار من باش که زیب فلک و زینت دهر ........ از مه روی تو و اشک چو پروین من است .

دیگران را تلخ می آید شراب از جور عشق ......... ما ز دست دوست می گیریم و شکُر می شود.