از ديرباز كه حرفه پزشكي به سبك امروزي وجود نداشت و امكاناتي چون ام.آر.آي و سيتياسكن نبود ، بيماران روحي را به زنجير و بيماران تشنجي را به فلاخن ميبستند و در آب سرد رها ميكردند. تصور بر اين بود كه بيماران جنزده شدهاند و با رمل و اسطرلاب و تاس و تشت هر بلايي كه بود سر آنها ميآوردند،...