نتایح جستجو

با نام خوب محمد سروده ام بیتی اگر چه در اینجا نبوده ام

دردمندی من سوخته ی زار و نزار ظاهرا حاجت تقریر و بیان این همه نیست حافظ

تویی که بر سر خوبان کشوری چون تاج سزد اگر همه دلبران دهندت باج

کل اگر طبیب بود سامان سر خود دوا نمود پیران;)

تو نیستی ، و تپیدن گردابی است تو نیستی ، و غریو رودها گویا نیست ، و دره ها ناخواناست می آیی :‌ شب از چهره ها بر می خیزد ، راز از هستی می پرد

شکسته دل، ز سامانم خریدار فروشگاهم بود آن سوی بازار:gol:

:gol: تو تشنه غزل شهریار و من به که گویم که شعرتر نتراود برون ز طبع حزینی

مقدور من سریست که در پایت افکنم گر زان که التفات بدین مختصر کنی عمریست تا به یاد تو شب روز می‌کنم تو خفته‌ای که گوش به آه سحر کنی

تو اگر خنده کنی ، او به تو خواهد خندید و اگر بغض کنی آه از آیینه دنیا ، که چه ها خواهد کرد گنجه دیروزت ، پر شد از حسرت و اندوه و چه حیف بسته های فردا ، همه ای کاش ای کاش

آئینه ای که وصف دمادم کند مرا شاید بیاید و آدم کند مرا

بامعذرت؛ ویرایش تک بیت قبل: امان از ساده لوحان پری روی فروشندت به کمتر از سر موی ;)

محمد دیدگاهت پاک و زیباست:gol: که پیران گاه و بیگاهی در اینجاست

دستانت را می گشایی ، گره تاریکی می گشاید لبخند می زنی ، رشته ی رمز می لرزد می نگری ، رسایی چهره ات حیران می کند بیا با جاده ی پیوستگی برویم

وقت آن آمد که خوش باشد کنار سبزه جوی گر سر صحرات باشد سروبالایی بجوی

امام از ساده لوحان پری روی فروشندت به کمتر از سر موی

پروانه نمی‌شکیبد از دور ور قصد کند بسوزدش نور هر کس به تعلقی گرفتار صاحب نظران به عشق منظور

از دل نگو که دلم خونِ دشنه است لبهای خشک وترک خورده تشنه است

جرعه نوش از جام لاله هر طرف پروانه ها ارغوان و یاس و نسرین در صلای نوش نوش ناز معشوق از نیاز عاشقان بالا گرفت گل به کار دلبری بیچاره بلبل در خروش

روان از دیده ام سیلاب اشک است به دامان مرغزار و گلعزاران

چه زیبا گشته صحرا و در و دشت که آتی آمد و گلها به پا گشت