نتایح جستجو

یارب چها به سینه این خاکدان در است کس نیست واقف اینهمه راز نهفته را

تا خار غم عشقت آویخته در دامن کوته نظری باشد رفتن به گلستان‌ها

ای گل خوش بوی اگر صد قرن بازآید بهار مثل من دیگر نبینی بلبل خوشگوی را

من بدین خوبی و زیبایی ندیدم روی را وین دلاویزی و دلبندی نباشد موی را روی اگر پنهان کند سنگین دل سیمین بدن مشک غمازست نتواند نهفتن بوی را

صفای پلنت و چکامه سرود درود ای چکامه سرود ای درود

آن چنان سخت نیاید سر من گر برود نازنینا که پریشانی مویی ز سرت

غمت در نهانخانه دل نشیند به نازی که لیلی به محمل نشیند

تو را که رحمت و دادست و دین، بشارت باد که جور و ظلم و تعدی ز خلق برداری

نباید که بینند رنجی به راه مکن جز به نیکی بر ایشان نگاه نشست از بر رخش رستم چو گرد پر از خون رخ و لب پر از باد سرد

دیدن روی تو را دیده جان بین باید وین کجا مرتبه چشم جهان بین من است یار من باش که زیب فلک و زینت دهر از مه روی تو و اشک چو پروین من است

آنک عسل اندوخته دارد مگس نحل شهد لب شیرین تو زنبورمیان را

آنک عسل اندوخته دارد مگس نحل شهد لب شیرین تو زنبورمیان را

آنچه سرپنجهٔ سیمین تو با سعدی کرد با کبوتر نکند پنجه که با شاهین است

بهای روی تو بازار ماه و خور بشکست چنان که معجز موسی طلسم جادو را

و من یتق الله یجعل له و یرزقه من حیث لا یحتسب حافظ

دلبران با دل تبانی می کنند در عیان نکته پرانی می کنند

تلخی عمر به شیرینی عشق آکنده است چه سرانجام خوشی گردش دنیا دارد

تا چشم دل به طلعت آن ماه منظر است طالع مگو که چشمه خورشید خاورست

ما ره به کوی عافیت دانیم و منزلگاه انس ای در تکاپوی طلب گم کرده ره با ما بیا

یکی را چون ببینی کشته دوست به دیگر دوستانش ده بشارت ندانم هیچ کس در عهد حسنت که بادل باشد الا بی بصارت