نتایح جستجو

در وصل هم ز عشق تو ای گل در آتشم عاشق نمی‌شوی که ببینی چه می‌کشم

به فاطیما سلامی دل پسند است که این پیرانه خود محتاج پند است و تشویق شما باشد سرودن سرودن شعر تر مانند قند است :gol::gol:

دیده را فایده آن است که دلبر بیند ور نبیند چه بود فایده بینایی را

چه زیبا سرودی تو ای نازنین حماسی سرایی چنان و چنین ز اشعار فردوسی پاکزاد گرفتی تو الگو همان و همین

سکوتت نشان صفا ی تو است دعای تو عهد و وفای تو است

اگر شعر پیران همه ابتر است پلنت ار به نظم آورَد بهتر است

شهر پیران شهر آب و شهر باد و شهر خاک ای پلنتی شهری آباد و گلستانها و تاک

چه زیبا سرودی تو ای نازنین بیاور ولی نام قبلی چنین : (پیران)

ننگرد دیگر به سرو اندر چمن هر که دید آن سرو سیم اندام را

اگر باز گردی نباشد شگفت ز بخت تو اندازه باید گرفت ترا یار بود ایزد ای نیکبخت به بار آمد آن خسروانی درخت یکی کار پیشست فردا که مرد نیندیشد از روزگار نبرد نه گرز و کمان یاد آید نه تیغ نه بیند ره جنگ و راه گریغ

قلم در دست زیبا خوش نشان است وگرنه سبز و آبی رنگ آن است سرایم ملک ایرانِ عزیز است که خاکش زرنشان از باستان است

منم آن مرغ گرفتار که در کنج قفس سوخت در فصل گلم حسرت بی بال و پری

سلام از شیر پیران بر پلنتی که پاسخ داده با شبه دوبیتی . . . قلم سبز نشانی ز بهار دل ماست ملک ایران همه جا منزل ماست

کس در این وادی نمی آید چرا من که پیرانم چرا؟ تنها چرا ؟!

تو خود به جوشن و برگستوان نه محتاجی که روز معرکه بر خود زره کنی مو را

در نامه نیز چند بگنجد حدیث عشق کوته کنم که قصهٔ ما کار دفتر است

از هر چه می‌رود سخن دوست خوشتر است پیغام آشنا نفس روح پرور است هرگز وجود حاضر غایب شنیده‌ای من در میان جمع و دلم جای دیگر است

اگر خاموش باشي تا ديگران به سخنت آرند ، بهتر که سخن گوئي و خاموشت کنند. سقراط

سرمست عشق یارم، باجام شعر نابی گر شوکران دهندم، سر می کشم چو آبی

یک لحظه بود این یا شبی کز عمر ما تاراج شد ما همچنان لب بر لبی نابرگرفته کام را