نتایح جستجو

خداوندا به من صبری ده که بر سیلی دشمنان بخندم و با خنجرهای دوستان به رقص آیم.

وقـتـی ادم نـتـونـه احـسـاسـشـو بـگـه سـکـوت مـیـکـنـه... حـرف نـمـیـزنـه...فـقـط نـیـگـاه مـیـکـنـه... تـاشـایـد یـکـی حـرفـه دلـشـو بـزنـه... ایـن هـمــون وقـتـایـیه کـه ادم چـوبـه دلـشـو خـورده... مـیـتـرسـه دوبـاره بـهـش اعـتـمـاد کـنـه... سـخـتـه دلــت بـخـاد امـا خـودت نـخـوای...

جمعه ، پوست کلفت ترین خاطره بازها را هم زمین گیر میکند! من که جای خود دارم ...

روزهای عشق چقدر شیرینند رویاهایش چه گوارایند و غم و اندوه شب هایش چقدر تلخ و هراس هایش چه بسیارند ...

زندگی شاید آن لبخندی ست، که دریغش کردیم زندگی زمزمه پاک حیات ست، میان دو سکوت

سلام ابچی:redface:

دلم گرفته وقتی دلت گرفته باشه … تمام آرامش یک ساحل را هم به تو بدهند … باز هم دل تو بارانیست … خیس تراز دریا خراب تر از امواج .

تپش قلب شب آدینه جریان گل میخک در فکر شیهه ی پاک حقیقیت از دور من صدای وزش ماده را می شنوم و صدای ایمان را در کوچه ی شوق و صدای باران را روی پلک تر عشق روی موسیقی نمناک بلوغ و صدای متلاشی شدن شیشه ی شادی در شب

[IMG]

تا این برادران ریاکار زنده اند این گرگ سیرتان جفاکار زنده اند یعقوب درَد می کشد و کور می شود یوسف همیشه وصله ناجور می شود

سلام داداش انجام شد ببخشید سرعتم پایینه دیر شد:redface:

زن زیبای جذامی را گوشواری دیگر خواهم بخشید کور را خواهم گفتم : چه تماشا دارد باغ ... هر چه دشنام از لب خواهم برچید هر چه دیوار از جا خواهم برکند

تو ای پیران بگو اهل کجایی برایت دم کنم من هم یه چایی

سر تا سر خانه را پر از عود کنید این ثانیه ها را غزل آلود کنید چشمان حسود کور،عاشق شده ام! اسفند برای دل من دود کنید

ما زیاران چشم یاری داشتیم خود غلط بود انچه میپنداشتیم

به یه احسنت عجب وزن و قافیه ای لذت بردم استاد تو ای پیران که استادی در این سبک چرا پس میدوی دنبال آن کبک(الکی مثلا شما شکارچی کبک هستید)

[IMG]

[IMG]

برو مریم که هیچی بین ما نیست اصلا برو که بعد تو زنگیم پاشیده از هم من به نبودت راضی هستم چون تو رفتی و خالی گذاشتی دستم

بگذار پس از من هرگز کسی نداند بر من چه گذشت . بگذار کسی نداند که چگونه من از روزی که تخته های کف ِ این کلبه ی چوبین ِ ساحلی رفت و آمد ِ کفش های سنگین ام را بر خود احساس کرد و سایه ی دراز و سردم بر ماسه های مرطوب ِ این ساحل ِ متروک کشیده شد ، تا روزی که دیگر آفتاب به چشم هایم نتابد ، با شتابی...