نتایح جستجو

تو را دوست دارم چون نان و نمک چون لبان گر گرفته از اب که نيمشان در التهاب قطره اي اب بر شير ابي بچشبد تو را دوست دارم چون لحظه شوق.شبهه.انتظار و نگراني در گشودن بسته بزرگي که نمي داني در ان چيست تو را دوست دارم چون سفر نخستين با هواپيما بر فراز اقيانوس چون غوغاي درونم لرزش دل و دستم در استانه ي...

سیاه خب ..آره که خیابونا و بارونا و میدونا و آسمونا ارث بابامه واسه همینه که از بوق سگ تا دین روز این کله پوکو میگیرم بالا و از بی سیگاری میزنم زیر آواز و اینقدر میخونم تا این گلوی وا مونده وا بمونه.... تا که شب بشه و بچپم تو یه چار دیواری حلبی که عمو بارون رو طاقش عشق سیاه خیالی منو ضرب...

يه نفر... يه جايي.... تمام رؤياش تويي... وقتي كه به تو فكر مي كنه... احساس مي كنه كه زندگي واقعا با ارزشه... پس هر وقت دلت گرفت... اين حقيقتو به خاطر داشته باش كه... يه نفر... يه جايي... بي قرارته...

و اعتراف قشنگ است، اگرچه با تأخير پرنده بودم، اما پرنده‌ای دلگير پرنده بودم، اما هوای باغ زمين از آسمان بلندم کشيده بود به زير پرنده بودم اما پرنده‌ای بی‌پر پرنده بودم آری، ولی عليل و اسير چقدر منتظرت بودم، ای چراغ مراد! که خط گمشده‌ام را بياوری به مسير و آمدی و مرا زين خرابه پ‍َر دادی به سمت...

گر بگوئی دیگر صدایم نکن ، نمی کنم ولی همیشه صدایم بغض تو راخواهد داشت گر بگوئی نگاهم نکن ، نمی کنم ولی با چشمان بسته هر لحظه تو را تصور می کنم گر بگوی به چشمان نگاه نکن ، نمی کنم ولی هزار بار چشمانت را روی کاغذ می کشم ونگاه می کنم گر بگوئی دستم را نبوس ، نمی بوسم ولی هر روز که می روی...

چمدانی بسته ام، پر از جامه های نیاز، چشمهای ملتمس و لبهای آغشته به سکوت. آن را کنار جاده ای می گذارم که می دانم مسافرش تو هستی و مرا می شناسی و می بری ام به سمت ضریح سبزی که معراج گاه من است. آنجا من نیز ترا دعا خواهم کرد.

من از سکوت می ترسم ازتکرار لحظه های بی کلمه از دوری واژه ها با ذهن من از هر چه مرا منتظر می گذارد می ترسم

مي رسيد آوايي روزي از باغچه ي خانه ي ما آشنا بود صدا پيش رفتم كه ببينم ز كجاست ديدم انگار ميان گل و خار سخني ميگذرد كه گل اينسان ميگفت:اگر اي خار نبودي تو برين پيكر من ارزشم بيشتر از اين ميشد...كه تو چون لكه ي ننگي بر من من ندانم كه خدا اين عذاب از چه فرستاد مرا هر كه مي خواست كشد دست نوازش به...

برفراز قله های دلتنگی برایم آوار بخوانید به سفر می روم به شهر شقایق های دور اگر باز گردم برایتان سوغات می آورم یک سبد عشق یک قواره دوست داشتن یک چمدان دلتنگی یک دنیا هستی خدا نگهدار ای مرغان سکوت و ای مرداب های خاموش و ای فرزندان زیبای هستی خدا نگهدارتان! من تا ته جاده های بی نهایت دوستتان می...

من اگر نخواهم با روزهای خدا صبوری کنم چه می شود ؟ نمی دانی چه قدر دلم گرفته سه ساعت است عقربه ها اسیر یک اند حالا من با این همه مرده ی سیاه چه کنم ؟ این جا همه چیز مرده صندلی ، میز، اینه ، ستاره ، پنجره ، دیوار حتی درای درون قاب و ماهی های درون آب و من که ازهمه مرده ترم __________________

نشانی ات را از زاهدترین دزد پرسیدم خانه ای نشانم داد متروک! نبودی و من به روی در نوشتم: " ای بی بدیل چه بی دلیل از من گذشتی! "

ای مرغک خیال من، منو ببر، منو ببر بـــــــــــبــــــــیـــــــــــن! ببین شکسته بال من ، منو ببر، منو ببر نذار که رفتنم بشه آرزوی محال من من خسته ام منو ببر، ببین شکسته بال من دلم تنگه، منو ببـــــــــــــــر ....

گل بارون زده ی من گل یاس نازنینم میشکنم پژمرده میشم نزار اشکاتو ببینم تا همیشه تورو داشتم داشتنت تمام دونیاست از توو اسم تو گفتن بهترین همه حرفاست با تو با تو اگه باشم وحشت از مردن ندارم لحظهام پر میشه از تو وقت غم خوردن ندارم ای غزل باره ی دلتنگ که همه تنت کلامه هنوزم با گل گونت شرم...

گاهی دلم می خواد بدانی حالم چگونه است اغلب دلم برایت تنگ می شه هر لحظه یک بار تنفست می کنم . نمی دونم چرا فکر می کنم آسمان عاشق دریاست مثل قصه ی خورشیدو ماه که بر خلاف خیلی از افسا نه ها از روی عشق به هم نمی رسن فکرش رو بکن اگه خورشیدو ماه به هم می رسیدند چه قدر قلب ها باید قربانی در آغوش کشیدن...

دلم براي کسي تنگ است که دستانم دستان پر مهرش را مي طلبد دلم براي کسي تنگ است که سرم شانه هايش را آرزو دارد دلم براي کسي تنگ است که گوشهايم شنیدن صدايش را حسرت مي کشد دلم براي کسي تنگ است که چشمانم ، چشمانش را مي طلبد دلم براي کسي تنگ است که مشامم به دنبال عطر تن اوست دلم براي کسي تنگ است...

حرفی نیست .........عشقی نیست .........حسی نیست ...... تو که نیستی ....عادتی نیست ..... ساعتی نیست ...... تو که نیستی ........ خاطره نیست .... من هستم و من

شعرهایم برای تو حرفهایم برای تو نگاهم برای تو و.......... قلبم برای تو و............ دوست دارم

دلتنگم و بارونی غمگینم و زندونی آزرده دلم بانو بانو تو که می دونی ای گمشده تقدیر از دلهره سرشارم این فصل شکفتن نیست وقتی تو را کم دارم از غربت بین ما انگار نمی ترسی دلواپسم از دوری می دانی و می پرسی من کوه ترین بودم تقدیر تو آبم کرد اندوه منو بشناس بانو به خودت برگرد تکرار یک کابوس...

اگر شبي فانوس ِ نفسهاي من خاموش شد اگر به حجله آشنايي در حوالي ِ خيابان خاطره برخوردي و عده اي به تو گفتند كبوترت در حسرت پر كشيدن پرپر زد تو حرفشان را باور نكن تمام اين سالها كنار ِ من بودي! كنار دلتنگي ِ دفاترم در گلدان چيني ِ اتاقم در دلم تو با من نبودي و من با تو بودم مگر نه كه با هم...

در كنار قفس وآتش واين پنچره ها مي نويسم ازتو مي نويسم از مسيرساكت استغنا تاتو بي دغدغه موج به دريا برسي ...