نتایح جستجو

چشم براه آرزوئي است مرا در دل كه روان سوزد و جان كاهد هر دم آن مرد هوسران را با غم و اشك و فغان خواهد بخدا در دل و جانم نيست هيچ جز حسرت ديدارش سوختم از غم و كي باشد غم من مايه آزارش شب در اعماق سياهي ها مه چو در هاله راز آيد نگران ديده به ره دارم شايد آن گمشده باز آيد سايه اي تا كه بدر...

صبا اگر گذری افتدت به کشور دوست بیار نفحه‌ای از گیسوی معنبر دوست به جان او که به شکرانه جان برافشانم اگر به سوی من آری پیامی از بر دوست و گر چنان که در آن حضرتت نباشد بار برای دیده بیاور غباری از در دوست من گدا و تمنای وصل او هیهات مگر به خواب ببینم خیال منظر دوست دل صنوبریم همچو بید لرزان است ز...

بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت و اندر آن برگ و نوا خوش ناله‌های زار داشت گفتمش در عین وصل این ناله و فریاد چیست گفت ما را جلوه معشوق در این کار داشت یار اگر ننشست با ما نیست جای اعتراض پادشاهی کامران بود از گدایی عار داشت در نمی‌گیرد نیاز و ناز ما با حسن دوست خرم آن کز نازنینان بخت برخوردار...

تند و بي تاب دويدم سوي در ضربه پاها، در سينه من چون طنين ني، در سينه دشت ليك در ظلمت دهليز خموش ضربه پاها، لغزيد و گذشت باد آواز حزيني سر كرد

پیوند عمر بسته به موییست هوش دار غمخوار خویش باش غم روزگار چیست معنی آب زندگی و روضه ارم جز طرف جویبار و می خوشگوار چیست مستور و مست هر دو چو از یک قبیله‌اند ما دل به عشوه که دهیم اختیار چیست

می دوساله و محبوب چارده ساله همین بس است مرا صحبت صغیر و کبیر

تعمیر خانه‌ای که بود در گذار سیل ای خانمان خراب، برای چه می‌کنی؟

سرمد عزیز باید بگم که ایده تون واقعا عالیه ممنون از این تاپیک جالب:gol: منتظر عکس بعدی از طرف شما هستیم.

سلام آواتار نو مبارک (گل)

جوزا سحر نهاد حمایل برابرم یعنی غلام شاهم و سوگند می‌خورم ساقی بیا که از مدد بخت کارساز کامی که خواستم ز خدا شد میسرم جامی بده که باز به شادی روی شاه پیرانه سر هوای جوانیست در سرم راهم مزن به وصف زلال خضر که من از جام شاه جرعه کش حوض کوثرم شاها اگر به عرش رسانم سریر فضل مملوک این جنابم و مسکین...

گر آدمیی دور شو از دمدمها ور گرگ نه‌ای مگر و گرد رمها تا کی ز برای جستن آب رخی؟ از گردن خود فرو نه این مظلمها' اوحدی

چون یاد کنم طبع طربناک ترا و آن صورت خوب و سیرت پاک ترا خواهم که: گذر بر سر خاک تو کنم در ساعت و بر سر کنم آن خاک ترا اوحدی:gol:

من از تو ميمردم من از تو ميمردم اما تو زندگاني من بودي تو با من ميرفتي تو در من ميخواندي وقتي که من خيابانها را بي هيچ مقصدي ميپيمودم تو با من ميرفتي تو در من ميخواندي تو از ميان نارون ها ، گنجشک هاي عاشق را به صبح پنجره دعوت ميکردي وقتي که شب مکرر ميشد وقتي که شب تمام نميشد تو از...

یعنی بیا که آتش موسی نمود گل تا از درخت نکته توحید بشنوی

آري، آغاز دوست داشتن است گر چه پايان راه ناپيداست من به پايان دگر نينديشم كه همين دوست داشتن زيباست

مستيم از سر پريد، اي همنفس بار ديگر پر كن اين پيمانه را خون بده، خون دل آن خود پرست تا بپايان آرم اين افسانه را فروغ فرخزاد

امشب ز غمت میان خون خواهم خفت وز بستر عافیت برون خواهم خفت باور نکنی خیال خود را بفرست تا در نگرد که بی‌تو چون خواهم خفت

منم که شعر و تغزل پناهگاه منست چنانکه قول و غزل نیز در پناه منست صفای گلشن دلها به ابر و باران نیست که این وظیفه محول به اشک و آه منست هر آن گیاه که بر خاک ما دمیده به بوی اگر که بوی وفا می دهد گیاه منست کنون که رو به غروب آفتاب مهر و وفاست هر آنکه شمع دلی برفروخت ماه منست من از تو هیچ نخواهم جز...

دلا! باز این همه افسردگی چیست؟ به عهد گل، چنین پژمردگی چیست؟ اگر آزرده‌ای از توبه‌ی دوش دگر بتوان شکست، آزردگی چیست؟ شنیدم گرم داری حلقه، ای دوست! بهائی! باز این افسردگی چیست؟

تا کی به انتظار قیامت توان نشست برخیز تا هزار قیامت به پا کنی