نتایح جستجو

من ابر باروری هستم که هر جای شهر یاد تو می افتم باران می بارد... کامران رسول زاده

ما با این همه تقصیر من نبود که با این همه... با این همه امید قبولی در امتحان سادهْ تو رد شدم

موجیم و وصل ما ، از خود بریدن است ساحل بهانه ای است ، رفتن رسیدن است تا شعله در سریم ، پروانه اخگریم شمعیم و اشک ما ،در خود چکیدن است ما مرغ بی پریم ، از فوج دیگریم پرواز بال ما ، در خون تپیدن است پر می کشیم و بال ، بر پرده ی خیال اعجاز ذوق ما ، در پر کشیدن است ما هیچ نیستیم ، جز سایه ای...

دیروز ما زندگی را به بازی گرفتیم امروز ،او ما را ... فردا؟

پیوستن دوستان به هم آسان است دشوار بریدن است و آخر آن است شیرینی وصل را نمی‌دارم دوست از غایت تلخیی که در هجران است

جانان نظری کو ز وفا داشت ندارد لطفی که از این پیش به ما داشت ندارد رحمی که به این غمزده‌اش بود نماندست لطفی که به این بی سرو پا داشت ندارد آن پادشه حسن ندانم چه خطا دید کان لطف که نسبت به گدا داشت ندارد گر یار خبردار شود از غم عاشق جوری که به این قوم روا داشت ندارد وحشی اگر از دیده رود...

تو مپندار که مهر از دل محزون نرود آتش عشق به جان افتد و بیرون نرود وین محبت به سد افسانه و افسون نرود چه گمان غلط است این ، برود چون نرود چند کس از تو و یاران تو آزرده شود دوزخ از سردی این طایفه افسرده شود

دلتنگم و با هیچکسم میل سخن نیست کس در همه آفاق به دلتنگی من نیست...

ما را دلی بود کـه ز دنیای دیگر است ماییم جای دیگر و او جای دیگـــر است... امـــروز میخــوری غـــم فـــردا و همچنــــان فــــردا بــــه خاطـــرت غم فردای دیگــر است گـــر خلـــق را بـــود ســـر ســودای مـال و جاه آزاده مــــرد را ســـر و ســـودای دیـگـــر اســت دیشب دلــم بــه جلــوه...

تار و پود هستیم بر باد رفت اما نرفت عـاشقی ها از دلـم دیوانگی هـا از سرم شمع لرزان نیستم تا ماند از من اشک سرد آتـشــی جــاویــــد باشـــد در دل خاکـستـــــرم سـرکـشـــی آمــوخت بخت از یـار یـا آمــوخت یار شـیـــــوه بــازیــگـــــــری از طــالـــــــع بــازیـگــــــرم؟ خــاطـــرم را الفتـــی...

بیا، کاین دل سر هجران ندارد بجز وصلت دگر درمان ندارد به وصل خود دلم را شاد گردان که خسته طاقت هجران ندارد بیا، تا پیش روی تو بمیرم که بی‌تو زندگانی آن ندارد چگونه بی‌تو بتوان زیست آخر؟ که بی‌تو زیستن امکان ندارد بمردم ز انتظار روز وصلت شب هجران مگر پایان ندارد؟ بیا، تا روی خوب تو ببینم که مهر از...

با یار به بوستان شدم رهگذری کردم نظری سوی گل از بی‌نظری آمد بر من نگار و در گوشم گفت: رخسار من اینجا و تو در گل نگری؟

عشق شوری در نهاد ما نهاد جان ما در بوتهٔ سودا نهاد گفت و گویی در زبان ما فکند جست و جویی در درون ما نهاد از خُمستان جرعه ای بر خاک ریخت جنبشی در آدم و حوّا نهاد دم به دم در هر لباسی رخ نمود لحظه لحظه جای دیگر پا نهاد یک کرشمه کرد با خود آن چنانک فتنه ای در پیر و در برنا نهاد شور و...

اي راحت روانم ، دور از تو نا توانم باري ،بيا ، كه جانم در پاي تو فشانم گيرم كه من نگويم ،لطف تو خود نگويد: كين خسته چند نالد هر شب بر آستانم؟ اي بخت خفته ،برخيز، تا حال من ببيني وي عمر رفته ،باز آي،تابشنوي فغانم اي دوست ،گاه گاهي مي كن بمن نگاهي آخر چو چشم مستت من نيز ناتوانم بر من هماي وصلت...

رفتم ،مرا ببخش ومگو او وفا نداشت راهي بجز گريز برايم نمانده بود اين عشق آتشين پر از درد بي اميد در وادي گناه وجنونم كشانده بود

چرا امید بر عشقی عبث بست ؟ چرا در بستر آغوش او خفت ؟ چرا راز دل دیوانه اش را به گوش عاشقی بیگانه خو گفت ؟

هر چه دادم به او حلالش باد غير از آن دل كه مفت بخشيدم دل من كودكي سبكسر بود خود ندانم چگونه رامش كرد او كه ميگفت دوستت دارم پس چرا زهر غم به جامش كرد

هزار جهد بکردم که یار من باشی مرادبخش دل بی‌قرار من باشی چراغ دیده شب زنده دار من گردی انیس خاطر امیدوار من باشی چو خسروان ملاحت به بندگان نازند تو در میانه خداوندگار من باشی از آن عقیق که خونین دلم ز عشوه او اگر کنم گله‌ای غمگسار من باشی در آن چمن که بتان دست عاشقان گیرند گرت ز دست برآید نگار...

اه ای خداوند، ای خداوند کریم من بر من ببخشای این چنین را آنچنان دیدن در من ، کسی چون مست ،چون میخواره میگرید بیچاره میگرید دلم، بیچاره میگرید می پرسی آیا از چه خاموشم؟ ای دوست!گر دیگر سخن بر لب نمی رانم هرگز نشد گفتن فراموشم در خواب و بیداری درگفتم،آری...

اگر روزی کسی از من بپرسد که دیگر قصدت از این زندگی چیست ؟ بدو گویم که چون می ترسم از مرگ مرا راهی به غیر از زندگی نیست من آن دم چشم بر دنیا گشودم که بار زندگی بر دوش من بود چو بی دلخواه خویشم آفریدند مرا کی چاره ای جز زیستن بود؟... ابلیس ای خدای بدی ها توشاعری! من بارها به شاعری ات رشک برده...