نتایح جستجو

من آن درخت زمستانی ، بر آستان بهارانم که جز به طعنه نمی خندد، شکوفه بر تن عریانم زنوشخند سحرگاهان ،خبر چگونه توانم داشت منی که در شب بی پایان،گواه گریه بارانم شکوه سبز بهاران را،برین کرانه نخواهم دید که رنگ زرد خزان دارد،همیشه خاطر ویرانم... کجاست باد سحرگاهان ، که در صفای پس از باران کند به یاد...

خدای جهان سرخوش از آفرینش مرا ارمغان کرد سازی یگانه من آن ساز را بر دو زانو نشاندم سرش را چو کودک فشردم به شانه دو سیمی که بر سینه اش بسته دیدم دو رگ بود از مغز تا دل روانه به سر پنجه ام هر دو را آزمودم وز آنها به نوبت شنیدم ترانه یکی،ناله ای داشت پیوسته غمگین یکی دیگرش ، نغمه ای شادمانه یکی...

در بیابان فراخی که از آن می گذرم پای سنگین کسی در دل شب با من و سایه من همسفر است چون هراسان به عقب می نگرم هیچ کس نیست به جز باد و درخت که یکی مست و یکی و بی خبر است خاطر آشفته زخود می پرسم که اگر همره من شیطان نیست کیست پس این که نهان از نظر است؟ پاسخی نیست ، بیابن خالی است کوه در پشت درختان ،...

تو همان قوت قلبی که اگر نباشی سایه بی پناهی بر سرم می افتد و ستون بی تکیه گاهی بر اعتمادم فرو می ریزد

برگرد . . روی چشم هایم فرش قرمزی برایت پهن کرده ام که از دوری تو بی خواب شده اند... برگرد که دیگر هیچ خواب آوری / لالایی نمی گوید... آغوش تو / بهترین خواب آور است . . برگرد سینامهدی نیا

ای آنکه از دیار من آخر گریختی چون شد که از تو باز نیامد نشانه ای از بعد رفتنت نشناسم جز این دو حال رنج زمانه ای و گذشت زمانه ای در کوره راه زندگیم جای پای تست پایی که بی گمان نتوانم بدو رسید پایی که نقش هر قدمش نقش آرزوست کی می توانم اینکه به هر آرزو رسید...

گر آخرین فریب تو ، ای زندگی ، نبود اینك هزار بار ، رها كرده بودمت زان پیشتر كه باز مرا سوی خود كِشی در پیش پای مرگ فدا كرده بودمت هر بار كز تو خواسته ام بر كنم امید آغوش گرم خویش برویم گشاده ای دانسته ام كه هر چه كنی جز فریب نیست اما درین فریب ، فسون ها نهاده ای در پشت پرده ، هیچ مداری جز...

پرواز کرده مرغ و نداند که در کجا باید فرو نشیند زیرا آن خانه ای که بال گشود از آن اینک خراب زلزله است و خانه های دیگر هر یک غریبه ای ست غبار آلود...

دستان من نمی توانند نه،نمی توانند هرگز این سیب را عادلانه قسمت کنند. تو به سهم خود فکر می کنی من به سهم تو.

ایستاده ام در اتوبوس چشم در چشم های ناگفتنی اش. یک نفر گفت : آقا جای خالی بفرمائید. چه غمگنانه است وقتی در باران به تو چتر تعارف کنند

حالا که رفته ای ، بیا بیا برویم بعد ِ مرگت قدمی بزنیم ماه را بیاوریم و پاهامان را تا ماهیان رودخانه دراز کنیم ... بعد موهایت را از روی لب هایت بزنم کنار بعد موهایت را از روی لب هایت بزنم کنار بعد موهایت را از روی لب هایت .... لعنتی دستم از خواب بیرون مانده است.

صدای قلب نیست صدای پای توست که شب ها در سینه ام می دوی کافی است کمی خسته شوی کافی است کمی بایستی . . . .

در اطراف خانه ی من آن کس که به دیوار فکر می کند ، آزاد است ! آن کس که به پنجره ... غمگین ! و آن کس که به جستجوی آزادی است ، میان چار دیواری نشسته می ایستد ... . چند قدم راه می رود ! نشسته ... . می ایستد چند قدم راه می رود ! نشسته ... . می ایستد ... . چند قدم راه می رود ! نشسته می...

زنبورها را مجبور کرده ایم از گل های سمی عسل بیاورند و گنجشکی که سال ها بر سیم برق نشسته از شاخه درخت می ترسد...

دروغ دیواری است که هر روز صبح آجرهایش را می چینی بنای بی حواس من! در را فراموش کرده ای

هر نتی که از عشق بگوید زیباست حالا سمفونی پنجم بتهوون باشد یا زنگ تلفنی که در انتظار صدای توست

ندیده ای؟! همان انگشت که ماه را نشان می داد ماشه را کشید...

درخت که می شوم تو پائیزی ! کشتی که می شوم تو بی نهایت طوفانها ! تفنگت را بردار و راحت حرفت را بزن!

گرگ، شنگول را خورده است گرگ منگول را تکه تکه می کند بلند شو پسرم! این قصه برای نخوابیدن است

پرواز هم دیگر رویای این پرنده نبود دانه دانه پرهایش را چید تا بر این بالش خواب دیگری ببیند!