نتایح جستجو

آها نامحرما پس نمیتونن بیان:w12: پس بگو:surprised: ما که اومدیم یالله یالله.........:redface:

رباعی رباعی یکچند، در این مدرسه‌ها گردیدم از اهل کمال، نکته‌ها پرسیدم یک مسله‌ای که بوی عشق آید از آن در عمر خود، از مدرسی نشنیدم

تمنای وصالم نیست عشق من مگیر از من به دردت خو گرفتم نیستم در بند درمانت

به مهر غیر در اخلاص من خلل کردی ببین کرا به که در دوستی بدل کردی :gol: چه اعتماد توان کرد بر تو ای غافل که اعتماد بر آن مایه‌ی حیل کردی :gol: مرا محل ستادن نماند در کویت ز بس که با دگران لطف بی‌محل کردی :gol: بر آن شدی که کنی نام خویش بر دل غیر خیال سکه زدن بر زر دغل کردی :gol: نبود بد عمل من...

شمس الحق تبریزی! از خلق چه پرهیزی اکنون که در افکندی صد فتنه ی فتانه

باده ی مست زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و مست پیرهن چاک و غزلخوان و صراحی در دست نرگسش عربده جوی و لبش افسوسکنان نیم شب دوش ببالین من آمد بنشست سر فرا گوش من آورد بآواز حزین گفت: ای عاشق دیرینه ی من خوابت هست؟ عاشقی را که چنین باده ی شبگیر دهند کافر عشق بود، گر نشود باده پرست برو ای زاهد و...

در گشودند به باغ گل سرخ و من دلشده را به سرا پرده ی رنگین تماشا بردند. من به باغ گل سرخ با زبان بلبل خواندم در سماع شب سروستان دست افشاندم در پریخانه پر نقش هزار آینه اش خویشتن را به هزاران سیما...

تا بتوانی، ز خلق، ای یار عزیز! دوری کن و در دامن عزلت آویز!

هوشنگ ابتهاج در گشودند به باغ گل سرخ و من دلشده را به سرا پرده ی رنگین تماشا بردند. من به باغ گل سرخ با زبان بلبل خواندم در سماع شب سروستان دست افشاندم در پریخانه پر نقش هزار آینه اش خویشتن را به هزاران سیما...

تا مگر جرعه فشاند لب جانان بر من سال‌ها شد که منم بر در میخانه مقیم

سلام نوشی کجایی دلم واست تنگ شده!! .........

دلیران از نهیبش روز کوشش همی‌لرزند چون برگ سپیدار

هر کجا خیمه‌ست خفته عاشقی با دوست مست هر کجا سبزه‌ست شادان یاری از دیدار یار

سلام الهه جان:gol: مرسی اما زبل خان نیستم:biggrin:

ای شمع سرا پرده‌ی شاهنشاهی سرگرم تو ذرات ز مه تا ماهی گر پرده ز چهره افکنی برخیزد بانگ از عرب و عجم که ماهی ماهی محتشم کاشانی:gol:

رميده نمي دانم چه مي خواهم خدايا به دنبال چه مي گردم شب و روز چه مي جويد نگاه خسته من چرا افسرده است اين قلب پرسوز ز جمع آشنايان مي گريزم به كنجي مي خزم آرام و خاموش نگاهم غوطه ور در تيرگي ها به بيمار دل خود مي دهم گوش گريزانم از اين مردم كه با من بظاهر همدم و يكرنگ هستند ولي در باطن از فرط...

الا ای شمع دل را روشنایی که جانم با تو دارد آشنایی چو دل پیوست با تو گو همی‌باش میان جان و تن رسم جدایی گرفتار تو زآن گشتم که روزی به تو از خویشتن یابم رهایی دلم در زلف تو بهر رخ تست که مطلوب است در شب روشنایی منم درویش همچون تو توانگر که سلطان می‌کند از تو گدایی مرا دی نرگس مست تو می‌گفت منم...

زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و مست پیرهن چاک و غزلخوان و صراحی در دست نرگسش عربده جوی و لبش افسوسکنان نیم شب دوش ببالین من آمد بنشست سر فرا گوش من آورد بآواز حزین گفت: ای عاشق دیرینه ی من خوابت هست؟ عاشقی را که چنین باده ی شبگیر دهند کافر عشق بود، گر نشود باده پرست برو ای زاهد و بر درد کشان...

دوستان وقت گل آن به که به عشرت کوشیم سخن اهل دل است این و به جان بنیوشیم نیست در کس کرم و وقت طرب می‌گذرد چاره آن است که سجاده به می بفروشیم خوش هواییست فرح بخش خدایا بفرست نازنینی که به رویش می گلگون نوشیم ارغنون ساز فلک رهزن اهل هنر است چون از این غصه ننالیم و چرا نخروشیم گل به جوش آمد و از می...

تو خون کسان خوری و ما خون رزان انصاف بده کدام خونخوار تریم؟