نتایح جستجو

بخور دان ها را چه بر سر آمده است که بوي گوشت سوخته ميايد ؟ و شاعران چه بر سپيدي کاغذ نوشته اند که سرمه دان سراغ حنجره را مي گيرد ؟ اوباشان که پيشاني ماه را به سنگ زده بودند هنوز تماشاي بتي را اصرار مي کنند و به جست و جوي مژه اي مرکب و کاغذ را انگار که سرمه اي به چشم ميکشند ... اوباشان از...

بخور دان ها را چه بر سر آمده است که بوي گوشت سوخته ميايد ؟ و شاعران چه بر سپيدي کاغذ نوشته اند که سرمه دان سراغ حنجره را مي گيرد ؟ اوباشان که پيشاني ماه را به سنگ زده بودند هنوز تماشاي بتي را اصرار مي کنند و به جست و جوي مژه اي مرکب و کاغذ را انگار که سرمه اي به چشم ميکشند ... اوباشان از...

ياران بادبان ها را بر افرازيد ما را با گل خورشيد آزادي اميد سرخ ديداري ست ... !

طرحي براي يک سرود . . . طرحي براي يک سرود . . . برادر بادبان ها را مرمت کن دلاور ... کارگر ... خواهر ... به فکر فتح درياي رهايي باش دستان من و تو پرچمي يکرنگ کم دارد ! برادر بادبان ها را مرمت کن که ضحاک از ميان رفته ست خواهر مهرباني هات را با سبزه قسمت کن که گرگ گله مان رفته ست تير خشم زهرت...

نه آب‌اش دادم نه دعايی خواندم، خنجر به گلوي‌اش نهادم و در احتضاري طولاني او را کُشتم. به او گفتم: «ــ به زبان ِ دشمن سخن مي‌گويی!»

ه زمين ادامه ي دستي ست که به گندم ميرسد زمين ادامه ي عشق است که سرخ ترين پيرهن را بر تن دارد و من ادامه ي زيبا ترين ترانه هاي ترس خورده ي بابا بزرگ به ترکه ي ناظم و درد بلند جريمه به وحشت سود و زيان تاجر زنگ حساب به کوچه هاي خشک آب شاهي و يخ بر خر سکوت ماندگار پدر و فرفره هاي بي باد مي رسم ...

زمين ادامه ي دستي ست که به گندم ميرسد

رستگاران رستگاران در غريو ِ سنگين ِ ماشين‌ها و اختلاط ِ اذان و جاز آواز ِ قُمری‌ ِ کوچکي را شنيدم، چنان که از پس ِ پرده‌يي آميزه‌ی ابر و دود تابش ِ تک‌ستاره‌يي. □ آن‌جا که گنه‌کاران با ميراث ِ کمرشکن ِ معصوميت ِ خويش بر درگاه ِ بلند پيشاني ِ‌ درد بر آستانه مي‌نهند و باران ِ...

کاشکی باشی و باشم کاشکی کاشکی مثل شما شم کاشکی کاشکی با بوسه تازه تو راهی افسانه ها شم کاشکی چشم تو گرچه به راهم نیست نیست مسخ قلب بی گناهم نیست نیست عاشقی عشق و محبت ، دوستی آخرینه اشتباهم نیست نیست

زن باید شبیه تو باشه که نیست من باید خراب تو باشه که هست که هست خواب مثله تو خوش بو نبود غریب دل مثله قالی در بست شکست شکست شکست

ســـو ســـو ای خواب خوب خوش بو ســـو ســـو لبخند نازه تو کو I Love You, I Love You, I Love You آه تو دنباله باد درد سپیداره غریب خنده آفتابی تو رقص قبیله نجیب لحظه به لحظه تازه شو به وزن شیرین غزل در این ترانه تن بشوی صاحب کندوی سال

صبوحی صبوحی به پرواز شک کرده بودم به هنگامي که شانه‌هايم از وبال ِ بال خميده بود، و در پاک‌بازی معصومانه‌ی گرگ و ميش شب‌کور ِ گرسنه‌چشم ِ حريص بال مي‌زد. به پرواز شک کرده بودم من. □ سحرگاهان سِحر ِ شيری‌رنگي نام ِ بزرگ در تجلي بود. با مريمي که مي‌شکفت گفتم...

ميان ِ ماندن و رفتن حکايتي کرديم که آشکارا در پرده‌ي ِ کنايت رفت. مجال ِ ما همه اين تنگ‌مايه بود و، دريغ که مايه خود همه در وجه ِ اين حکايت رفت.

آه اگر آزادی سرودی مي‌خواند کوچک همچون گلوگاه ِ پرنده‌يي، هيچ‌کجا ديواری فروريخته بر جای نمي‌ماند. ساليان ِ بسيار نمي‌بايست دريافتن را که هر ويرانه نشاني از غياب ِانساني‌ست که حضور ِ انسان آباداني‌ست.

چشمهایش کلیدر

آه، از که سخن مي‌گويم؟ ما بي‌چرازنده‌گان‌ايم آنان به چِرامرگ ِ خود آگاهان‌اند.

بر کدام جنازه زار مي‌زند.... بر کدام جنازه زار مي‌زند.... بر کدام جنازه زار مي‌زند اين ساز؟ بر کدام مُرده‌ی پنهان مي‌گريد اين ساز ِ بي‌زمان؟ در کدام غار بر کدام تاريخ مي‌مويد اين سيم و زِه، اين پنجه‌ی نادان؟ بگذار برخيزد مردم ِ بيلب‌خند بگذار برخيزد! زاری در باغچه بس تلخ است زاری بر...

دسته‌ی کاغذ بر ميز در نخستين نگاه ِ آفتاب. کتابي مبهم و سيگاری خاکسترشده کنار ِ فنجان ِ چای از يادرفته. بحثي ممنوع در ذهن.

شگفتا که نبوديم عشق ِ ما در ما حضور ِمان داد. پيونديم اکنون آشنا چون خنده با لب و اشک با چشم واقعه‌ی نخستين دم ِ ماضي. □ غريويم و غوغا اکنون، نه کلامي به مثابه ِ مصداقي که صوتي به نشانه‌ی رازی. □ هزار معبد به يکي شهر... بشنو: گو يکي باشد معبد به همه دهر تا...

مي‌دانستند دندان برای تبسم نيز هست و تنها بردريدند.