نتایح جستجو

مرا اين شعر بالا آتش افروخت چونان آتش که تا مغز سرم سوخت :gol:

يوسفي گم كرده ام در چاه عشـق وز پي اش رفتيم كنعان تـا دمشـق

راه و رسم عاشقي را شاعران دانند و بس آنچه را بر دل نشيند بر زبان رانند و بس :gol:

دلي دارم پر از دردو پر از غم اگر دستش زني مي پاشد از هم

و گر او به وعده گوید, که دم دگر بیایم همه وعده مکر باشد, بـفریبـد او شمارا

نيست در کس کـرم و وقت طـرب مي گذرد چـاره آنست که سجاده به مـي بفروشيم

دلبرم در مذهب ما بي وفائي کار نيست شمع اگرعاشق نباشد تا سحر بيدار نيست

تو آن نوگل باغ نيلوفري تو درآن ميان از همه كس سري دلي داده ام در خم موي تو نهادم به سر ، دار گيسوي تو :gol::gol::gol::gol::gol::gol::gol::gol::gol::gol::gol::gol:

درد بسيار است ، درمانش كجاست ؟ آسمان ابريست ، بارانش كجاست ؟ ... ƹ̵̡ӝ̵̨̄ʒ** * * ** * ** * * * ** ƹ̵̡ӝ̵̨̄ʒ

تو مي روي و چشم دلم مانده به راهت اي ماه من اي يار ، خدا پشت و پناهت ƹ̵̡ӝ̵̨̄ʒ** * * ** * ** * * * ** ƹ̵̡ӝ̵̨̄ʒ

ما را غم و پرواي جهان خوردن نيست بر نيک و بد خلق گمان بردن نيست عمري است و جاني, به غنيمت دادند خوش باش که عاقبت به جز مردن نيست

ياد آن نازنين تا در خاطرمان جمع باشد او اصل و ، جام و مي و ساقي ، فرع باشد