نتایح جستجو

گلای کاغذی عمر منو باد پاییز داره پرپر می کنه می دونم رفتنی هستی یه نفس دل داره بی خودی دست دست میکنه واسه بازی چشات مهره باختم واسه تو بی خیال من میشی هر چی که ساختم واسه تو نرگسا نسترنا رویای باغ هیچ کدوم عطر تو رو واسم نداشت هیچ کدوم از بازیهای سرنوشت تلخی باخت تو رو واسم نداشت

مرا با شما کاری نیست ای خاطرات بیش از اینم مرا به نیش نکشید من شهید سراب و فاصله ها هستم لبهای خشکم را ببینید از امروز تا همیشه در این سرا به عزا می نشینم اینجا به بهای طرد عشق اعتماد راگردن زده اند. در اینجا از امروز تا همیشه دیگر کسی به عشق سلام نمی گوید اینجا کسی مرده است... من... و ...

می شود فقط یک بار بی خیال و بد باشید؟ شکل این همه مردم بی غمی بلد باشید؟ چشمتان پر از اعجاز مثل سورة نور است شکل این عروسک ها می شود جسد باشید؟ شعر من شما را کاش بی سبب نلرزانَد می شود شما مثل ضربِ صفر و صد باشید؟ امشب از هوای شعر چشمه چشمه بی تابم روی حس و حال من می شود که صد باشید؟ مَردِ ایلِ...

دل من دنبال تو اما دلت میلِ به دیگری داره خودمونیم مث این که تو چشات اَجِنه و پری داری چطوری دلت اومد گفتی برو پیشم نمون می دونم اسیر شدی اسیر از ما بهترون تو که تو شهر چشات یه عالمه عسل داری تو دلت قَد یه دنیا قصه و غزل داری تو که زنبور نگات بد جوری نیشم می زنه تو که لحن خنده هات تیشه به...

ایستاده ام تنها پشت میله های خاطرات دیروز این جا انگشت هایم را می شمارم یک دو سه...... ودست های تو در هم فرو رفته اند تو غزل را مشت مشت به حراج گذاشتی که مهربا نی ات را ثابت کنی ولی... ولی نفهمیدی که من آن سوی خیابان انتظارت را می کشم تو بی وقفه فریاد کشیدی... ومن دیگر آزارت نمی دهم زین پس...

دختر غزل تباری تو ، مشرقی ترین بانو شعر تو اهورایی شاید از زمین با نو تو « تولدی دیگر» تو سرود « عصیانی» مثل طرح نیمایی بین شاعرین، بانو تکیة جزامی ها تکیه گاه اندوه‌شان تو چطور نترسیدی از مزاحمین؟ با نو چشم پر فروغ تو مملو از تمنا بود نه تو را نفهمید ند آخر آن و این، بانو واژه های پر دردت اهل...

اینک اینک، ای زمین خاموش تر در نهان چون من، ز من در جوش تر ای نگاهت آتشی بر جان من دیده ات دریای بی پایان من آری ای مرغ غریب خسته بال باز گرد از آسمان های خیال باز گرد از غرفه مهتاب ها از فراز بادها و آب ها باز گرد و باز کن چشمان خویش باش یکدم میهمان خوان خویش غرق شو یک لحظه در اعماق خود تا...

عشق ساده نيست بايد شنيد بايد كه ديد بايد كه گفت بايد رسيد ....

و ما زنده مي مانيم در انعكاس عبارت "دوستت دارم"

بستوده ترين كلام است دوست داشتن

زیبا شده ایی عروسکم چقدر هم ! چشمانم بی هیچ بهانه ایی می خندند چشمان تو نیز و لبت شاد ِ شاد ِ شاد از با هم بودنی چنین نو ... « پیر شدیم دختر » « نه؟! » در گوشت با قهقهه می گویم صورتم را می بوسی « پیر بودی ! » تو کنون بی هیچ دغدغه ایی در نگاهت بی هیچ درنگی در کلامت با لباسی که گویی...

ترانه را در سکوتم بشنو نور را در سیاهی ام ببین فانوس را در سرمای حضورم لمس کن رود را بر خشکی کویر تجسم کن آغاز را در ختم روانم جستجو کن و رویا را در بیداری ام بیفشان

نهالی در ذهنم داسی در دستم شوری در سینه ام سکوتی بر لبانم نوری در یأسم غمی بر چشمم آفتابی در اندیشه ام رگباری بر زبانم چگونه با درون همسفرت کنم

به نوزادی که تازه از خواب تولد برخاسته بنگر بنگر به نگاه پاک و غریبش و صدایی که با ملائک هم نواست و تپش قلبش چون تیک تک ساعتی که تازه کوک شده تازه برای دنیایی که با همه کس حتی ، زمان غریبه است

می ایی با خواهش این و آن در پوشش آرزوهای دیگران می روی با هزار آرزوی گران برای خود نه برای دیگران

سپیده دمید پنجره ای رو به آسمان باز شد شاخه های نور از زمین رویید چشمه جوشید آهو بچه ای رقصید غنچه خندید و گل باز شد درختی شکوفه هایش را دید خرگوشی سر از خواب برداشت زاغچه ای از روی دیوار اولین بار پرید کوه ، هاله ی خورشید را دید رود ، زمزمه ی صبح را شنید ماهی رود با شور و شوق...

سلام عزيز مرسي شما هميشه به من لطف داريد نه عزيز كسالتي نداشتم چند روز براي سميناري در مورد كارم رفته بودم مسافرت. اميدوارم كه شما هم خوب باشيد؟ شب پُر از ترانه می شه با تو! قصّه عاشقانه می شه با تو! باغ ِ پاییزی ِ تنهایی ِ من، باغ ِ پر جوانه می شه با تو!

فریادم در سینه گمگشته و نگاهم در تبسم یک لبخند خشک مات آشنای ایین و غریبه کیش دیر صبحی است که دلم تنگ است و روحم در اندیشه ی عروج بی پایان چون شمع می سوزد و در پیچ و خم شطرنج زندگی گاه کیشم و گاه مات

سنگ و صدف کنار هم مرجان ، خزه ها تابش خورشید رو به سوی دریا هاله می سازد نور بر صدف جان می گیرد گل مروارید در باغ صدف سنگ ، رنگ چهره می بازد ذرات وجودش از سوزش عشق ، به دور مروارید پروانه وار می رقصد شمع گونه می سوزد آری ، زیباتر از مروارید چه می توان دید ؟

شبی خواب دیدم کنار دریا با مرواریدها خانه ای ساخته ام مرواریدهای ریز و درشت دست مهربانی جدا می کرد ازهم هزاران مروارید بوی نم می آمد و صدفی که هنوز تشنه ی قطره آبی بود آرام ، آرام پلک زدم سقف آبی آسمان وصله ی خوابم شد و دگرگونی آن خواب قشنگ قطره های باران بود که از سقف...