You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser.
-
قصر فردوس به پاداش عمل می بخشند
ما که رندیم و گدا دیر مغان ما را بس
-
دیده ام آن چشم دل سیه که توداری
جانب هیچ آشنا نگاه ندارد
-
از پی آن گل نورسته دل ما یا رب
خود کجا شد که ندیدیم درین چندگهش
-
دفتر دانش ما جمله بشویید به می
که فلک دیدم ودر قصد دل دانا بود
-
لطیفه ای به میان آر و خوش بخندانش
به نکته ای که دلش را بدان رضا باشد
-
مقیم زلف تو شد دل که خوش سوادی دید
وزان غریب بلا کش خبر نمی آید
-
منم که بی تو نفس میکشم زهی خجلت
مگر تو عفو کنی ورنه چیست عذر گناه
-
ماجرای دل خون گشته نگویم با کس
زانکه چون تیغ غمت نیست کسی دمسازم
-
شکر خدا که باز درین بارگاه
طاووس عرش میشنود صیت شهپرم
-
تکیه بر اختر شب دزد مکن کاین عیار
تاج کاووس ببرد و کمر کیخسرو
-
یک نکته بیش نیست غم عشق و این عجب
کز هر زبان که می شنوم نا مکرر است
-
دلربایی همه آن نیست که عاشق بکشند
خواجه آن است که باشد غم خدمتکارش
حافظ
-
تشنه بادیه راهم به زلالی دریاب
به امیدی که درین ره بخدا میداری
-
تا کی کشم عتیبت از چشم دلفریبت
روزی کرشمه ای کن ای یار برگزیده
-
دگر به صید حرم تیغ بر مکش زنهار
وزان که با دل ما کرده ای پشیمان باش
-
نصاب حسن در حد کمال است
زکاتم ده که مسکین و فقیرم
-
یعنی بیا که آتش موسی نمود گل
تا از درخت نکته ی توحید بشنوی
-
روش بنویسه :
آهای کسی که داری از اینجا رد میشی
حتی شده با یه صلوات
به روحم کمک کن
-
ما جفا از تو ندیدیم و تو خود نپسندی
آنچه در مذهب ارباب طریقت نبود
-
تحصیل عشق و رندی آسان نمود اول
آخر بسوخت جانم در کسب این فضایل
