نتایح جستجو

دل که از ناوک مژگان تو در خون می گشت باز مشتاق کمانخانه ی ابروی تو بود

هر دمش با من دلسوخته لطفی دگر است این گدا بین که چه شایسته انعام افتاد

تا کی از سيم و زرت کيسه تهی خواهد بود بنده من شو و برخور ز همه سيمتنان

دوست دارم در جوانی بمیرم

یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

در پی لحظه های بی تابی پشت قاب پنجره ای خالی می نشینم بار دیگر باز می شوم خیره به آسمان آبی *** از درون سینه می جوشد عشقت ای خدای زیبایی وه چه بی کران شده است یاد تو ، در خیال پوشالی *** باز در هوای تو شده است آسمان دو دیده ، بارانی کاش از دلم خبر...

این همه شهد و شکر کز سخنم می ریزد اجر صبریست کز آن شاخه نباتم دادند

پس اردیبهشتی ها چی؟:(

تو که بردی ز دلم صبر و همه تاب و توان گو کجایی تا بی آیم به همان جا و مکان

هستی ام از دست رفت و عسق تو حاصل نشد تا به کی زجرم دهی ؟ این دل چرا قابل نشد؟

هستی ام از دست رفت و عسق تو حاصل نشد تا به کی زجرم دهی ؟ این دل چرا قابل نشد؟

خیلی برام دعا کنید

می دوم در پی قدم هایت رد پای تو مانده در یادم می دوم گرچه خوب میدانم این خیالیست کخ به سر دارم کاش لحظه ای تو میدیدی کیست؟در پی تو میآید کیست؟آنکه نام تو را بر لب هر سحرگاه و نیمه شب دارد تو گذشتی ز من ندانستی از پی تو همیشه روانم من جز تو ای خیال محال من آرزویی به سر ندارم من می دوم در...

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند