نتایح جستجو

مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو یادم از کشته خویش آمد و هنگام درو گفتم ای بخت بخفتیدی و خورشید دمید گفت با این همه از سابقه نومید مشو گر روی پاک و مجرد چو مسیحا به فلک از چراغ تو به خورشید رسد صد پرتو تکیه بر اختر شب دزد مکن کاین عیار تاج کاووس ببرد و کمر کیخسرو گوشوار زر و لعل...

اوحدی اوحدی جانا، سر زلف تو پراگنده چراست؟ وان حقهٔ لعل خالی از خنده چراست؟ روی تو بکندند، نگوید پدرت در خانه، که: روی پسرم کنده چراست؟

منم کدخدای جهان سر به سر نشاید نشستن به یک جای بر

ما نه رندان ریاییم و حریفان نفاق آن که او عالم سر است بدین حال گواست

ساقی گل و سبزه بس طربناک شده‌ست دریاب که هفته دگر خاک شده‌ست می نوش و گلی بچین که تا درنگری گل خاک شده‌ست و سبزه خاشاک شده‌ست

ممنون از شما شب خوبی داشته باشی:gol:

ای آمده از عالم روحانی تفت حیران شده در پنج و چهار و شش و هفت می نوش ندانی ز کجا آمده‌ای خوش باش ندانی بکجا خواهی رفت

روی تو خوش می‌نماید آینه ما کآینه پاکیزه است و روی تو زیبا چون می روشن در آبگینه صافی خوی جمیل از جمال روی تو پیدا هر که دمی با تو بود یا قدمی رفت از تو نباشد به هیچ روی شکیبا صید بیابان سر از کمند بپیچد ما همه پیچیده در کمند تو عمدا طایر مسکین که مهر بست به جایی گر...

من مست می عشقم هشیار نخواهم شد وز خواب خوش مستی بیدار نخواهم شد

این درد مرا دوا که داند؟ وین نامهٔ اندهم که خواند؟ جز لطف توام که دست گیرد؟ جز رحمت تو که‌ام رهاند؟ بنمای رخت به دردمندی تا بر سر کوت جان فشاند آیا بود آنکه بی‌دلی را لطف تو به کام دل رساند؟ افتادم بر در قبولت امید که از درم نراند کار دل من عنایت تو گر بهتر...

زان شعله که از روی بتان حسن تو افروخت جان همه مشتاقان در سوز و گداز است

چو چشم مست تو آغاز کبر و ناز کند بسا که بر دلم از غمزه ترکتاز کند مرا مکش، که نیاز منت بکار آید چو من نمانم حسن تو با که ناز کند؟ مرا به دست سر زلف خویش باز مده اگر چه همچو خودم زود سرفراز کند منم چو مردم چشمت، به من نگاهی کن که اهل دیده به مردم نگاه باز کند چگونه دوست...

عراقی عراقی عشق تو ز دست ساقیان باده بریخت وز دیده بسی خون دل ساده بریخت بس زاهد خرقه پوش سجاده نشین کز عشق تو می بر سر سجاده بریخت

امشب که حضور یار جان افروزست بختم به خلاف دشمنان پیروزست گو شمع بمیر و مه فرو شو که مرا آن شب که تو در کنار باشی روزست

دیدم و آن چشم دل سیه که تو داری جانب هیچ آشنا نگاه ندارد

به ملازمان سلطان که رساند این دعا را که به شکر پادشاهی ز نظر مران گدا را ز رقیب دیوسیرت به خدای خود پناهم مگر آن شهاب ثاقب مددی دهد خدا را مژه سیاهت ار کرد به خون ما اشارت ز فریب او بیندیش و غلط مکن نگارا دل عالمی بسوزی چو عذار برفروزی تو از این چه سود داری...

صاحب خبران دارم آنجا که تو هستی یک دم زدن از حال تو غافل نیم ای دوست

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی دایم گل این بستان شاداب نمی‌ماند دریاب ضعیفان را در وقت توانایی دیشب گله زلفش با باد همی‌کردم گفتا غلطی بگذر زین فکرت سودایی صد باد صبا این جا با سلسله می‌رقصند این است حریف ای دل تا باد نپیمایی...

ای کاش یه چیزی هم از ب.ف کور میگفتین تا ما هم یه چیزی ازتون یاد بگیریم، همون داستان قدیمی : اول یه تاپیک با یه عنوان خاص بعد هرکی میاد نظرشو درباره هر چیز دیگه میگه و اسپم میزاره:confused: خوب چاره چیه باید ساخت.:cry:

:gol: کاملا موافقم . اگر با دید باز و بدون پیشداوری های که بعضی ها تو مخمون کردن سراغ کتاب های هدایت بریم فقط یه چیز عایدمون میشه لذت