نتایح جستجو

دل من نه مرد آن است که با غمش سر آید مگسی کجا تواند که بیفکند عقابی

دل اگر خدا شناسی همه در رخ علی بین به علی شناختم من بخدا قسم خدا را (شهریار)

وقت طرب خوش یافتم آن دلبر طناز را ساقی بیارآن جام می مطرب بزن آن ساز را (سعدی)

تو عهد و وفای خود شکستی و ز جانب ماهنوز محکم مگذار که خستگان بمیرند دور از تو به انتظار مرهم (سعدی)

مثل مرد هنرمند به شمعی ماند که شب و روز برای دگران میسوزد بزم عالم شده روشن ز هنرمند ولی در چراغ تن او شیره جان میسوزد

تو از هر در که باز آیی بدین خوبی وزیبایی دری باشد که از رحمت به سوی خلق بگشایی(سعدی)

ای پیک راستان خبر یار ما بگو احوال گل به بلبل دستان سرا بگو ما محرمان خلوت انسیم غم مخور با یار آشنا سخن آشنا بگو (حافظ)

تو خنده کنان چو شمع و خلقی پروانه صفت در احتراقت ما خود ز کدام خیل باشیم تا خیمه زنیم در وثاقت

یاد باد آنکه مرا کی توام منزل بود دیده را روشنی از خاک درت حاصل بود راست چون سوسن وگل از اثر صحبت پاک بر زبان بود مرا آنچه تورا در دل بود

یاد باد آنکه مرا کی توام منزل بود دیده را روشنی از خاک درت حاصل بود راست چون سوسن وگل از اثر صحبت پاک بر زبان بود مرا آنچه تورا در دل بود

دانی به چه ماند آب چشمم؟ سیماب که یکدمش سکون نیست در هر وفا نبود هر گز یا بود و به بخت ما کنون نیست

در عهد تو ای نگار دلبند بس عهد که بشکنند وسوگند دیگر نرود به هیچ مطلوب خاطر که گرفت با تو پیوند...

تو بر کنار فراتی ندانی این معنی به راه بادیه دانند قدر آب زلال اگر مراد نصیحت کنان ما اینست که ترک دوست بگویم تصوریست محال...(سعدی)

نفس نفس اگر از باد نشنوم بویش زمان زمان چو گل از غم کنم گریبان چاک رود به خواب دو چشم از خیال تو هیهات بود صبور دل اندر فراق تو حاشاک (حافظ)

دوش میامد و رخساره بر افروخته بود تا کجا باز دل غمزده ای سوخته بود رسم عاشق کشی و شیوه شهر آشوبی جامه ای بود که بر قامت او دوخته بود

...نرگسش عربده جوی و لبش افسوس کنان نیم شب دوش به بالین من آمد بنشست...(حافظ)

دیدم نگار خود را میگشت دور خانه برداشته ربابی میزد یکی ترانه

گفتم گفتم بهم گفت :منو بیشتر دوست داری یا زندگیتو؟ بهش گفتم :زندگیمو بیشتر دوست دارم قهر کرد و رفت در حالی که نمیدونست خودش همه زندگیمه.

...نازک بدنی که می نگنجد در زیر قبا چو غنچه در پوست آن خرمن گل نه گل که باغ است نه باغ ارم که باغ مینوست... (سعدی)

...تسلیم قضا شوم کزین قید کس را به خلاص رهنمون نیست صبر ار نکنم چه چاره سازم آرام دل از یکی فزون نیست...