نتایح جستجو

مضراب من به ساز فراق تو آشناست سنتور را اگر چه غريبانه ميزنم

ما در پیاله عکس رخ یار دیده‌ایم ای بی‌خبر ز لذت شرب مدام ما هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق ثبت است بر جریده عالم دوام ما

راه و رسم عاشقي را شاعران دانند و بس آنچه را بر دل نشيند بر زبان رانند و بس

شبی گریم شبی نالم ز هجرت داد از این شب ها به شب های غمت درمانده ام فریاد از این شب ها

تاراج دل ما همه ي اصل کلام است آغاز سخن گفتن يك جمله سلام است يک جمله بگو تا که دلم شعر سرايد اين دل ز فراق لب تو همچو کباب است گر نکته اي مبهم تو به شعرم داري اين شعر که از دل بدرايد چو جواب است

وفاي شمع را نازم كه بعد از سوختن به صد خاكستري در دامن پروانه ميريزد نه چون انسان كه بعد از رفتن همدم گل عشقش درون دامن بيگانه ميريزد

من محبت میـفروشم، تو محبت میخری ؟ خسته از تنهاییم ،من را به همره میبری ؟ شاعری هستم شکستـه، مونس من دفترم دفـترم را میـفروشم، شعـرهایم میخری ؟

تو با من نيستي اما صدايت هست، يادت هست درون قلب من عشقت به گوش آواي شادت هست تو با من نيستي اما به يادت اين جهان زيباست به يادت خانه‌ام گرم است به يادت جامه‌ام ديباست

دستهایت: سینی نقره نور اشکهایم: استکان های بلور کاش، استکان های مرا توی سینی خودت می چیدی کاشکی اشک مرا می دیدی

دلا امشب هواي شب نشيني با قلم دارم هواي جرعه اي از شعرهاي تازه دم دارم من امشب از رديف و وزن و از مصراع بيزارم ميان دفتر شعرم ،فقط يك عشق كم دارم

تو می دانی که غیر از تو نوشتن برای حال این دفتر خراب است نمی خندی به این ابیات ساده و میدانی که هجر تو عذاب است و از تو ساده و بی پرده گفتن برایم خوردن یک جرعه آب است

يا سر بنهي به جور و بيداد يا قصه عشق در نوردي اي سيم تن سياه گيسو كز فكر سرم سپيد كردي صلح است ميان كفر و اسلام با مـا تـو هنـــوز در نبــــردي ..!؟

ما را به جز خیالت فکری دگر نباشد در هیچ سر خیالی، زین خوب تر نباشد

وقت شرعی ، لطف کن از پیش مسجد رد نشو موجبات سستی ایمان مردم می شود ... .........................................................................«جواد منفرد»

دلم تنگ است و كس درد دل تنگم نميداند به قانون غريبي هم غم ، آهنگم نميداند

دلم ، زغربت شبهاي نم زده ، تنگ است دريغ ، هرچه بر اين شيشه مي خورد سنگ است در اين هواي مه آلود و بغض و تنهايي چگونه خنده بر آرد ،دلي كه تنگ هست

دلي دارم پُر از درد و پُر از غم اگر دستش زني مي پاشَد از هم

شعر زيبا حاصل درد دل است شاعر بي درد شعرش باطل است

يا رب اين پيک دعا کي به فرجام مي رسد يا کهنه زخم ما را به التيام مي رسد گفتي به يک نفس جهاني شفـا دهم نسيم ناز آن نفس ، کي به مـا مي رسد

لبخند تو را چند صباحی است ندیدم یک بار دگر خانه ات آباد، بگو سیب...