نتایح جستجو

:biggrin::biggrin::biggrin::biggrin::biggrin::biggrin::biggrin:! نه من won-a-pa-lei شونم!

شب در کمین شعری گمنام و ناسرود چون جغد می نشینم در زیج رنج کور می جویمش به کنگرۀ ابر شب نورد می جویمش به سوسوی تک اختران دور

سلام رفیق. می تونم بپرسم اهل کجایی؟

هزار تومن دست منه!!!!

موافقم. من که رفتم. شب خوش!

آره منم!

حیف که تشکرام تموم شده!

چرا تو اکثر شعرایی که می نویسی اینجوری::cry: هستی! گریه نداره که! زندگیه دیگه!:)

چه قاطی پاطی شد!

من از آتش و آب سر درآوردم. از توفان و از پرنده. من از شادي و درد سر درآوردم، گُل ِ خورشيد را اما هرگز ندانستم که ظلمت‌گردان ِ شب چه‌گونه تواند شد!

شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین حایل کجا دانند حال ما سبکباران ساحلها

دل نماندست که گوی خم چوگان تو نیست خصم را پای گریز از سر میدان تو نیست

نفسم گرفت از این شب،در این حصار بشکن در این حصار جادویی روزگار بشکن

یار آن بود که صبر کند بر جفای یار ترک رضای خویش کند در رضای یار

یار با ما بی‌وفایی می‌کند بی‌گناه از من جدایی می‌کند

تا ز جان و دل من نام و نشان خواهد بود غم و اندوه توام در دل و جان خواهد بود

دلم خیال تو را ره نمای می‌داند جز این طریق ندانم خدای می‌داند

wowwwwwwwwwwww!

امشب سبکتر می‌زنند این طبل بی‌هنگام را یا وقت بیداری غلط بودست مرغ بام را

لاف عشق و گله از یار زهی لاف دروغ عشقبازان چنین مستحق هجرانند