نتایح جستجو

معموری عقل فضلهٔ ویرانی ست سرمایهٔ علم خاک بی سامانی ست بازارچهٔ حیرت ما آبادان ست که افتاده متاع و غایت ارزانی ست

تا عمر مرا فلک به غم پیموده است گوشم به فغان اهل شیون بوده است امروز شنیده ام ز عرفی، بی تو در خواب که چرخ هم نشنوده است

تا با تو به صلح گشتم ای مایه جنگ گردد دل من همی زبترویان تنگ نشگفت که از ستارگان دارم ننگ امروز که آفتاب دارم در چنگ

شاها سربخت بر در دولت تست یک خیمه فلک ز اردوی شوکت تست گر خیمهٔ چرخ را ستونی باید اندازه ستون خیمهٔ رفعت تست

توصیه دوستانه بود

مشاعره رو مثل تالار زنگ تفریح نکن یک عمر شهان تربیت عیش کنند تا نیم نفس عیش به صد طیش کنند نازم به جهان همت درویشان را کایشان به یکی لقمه دو صد عیش کنند

از کشت عمل بس است یک خوشه مرا در روی زمین بس است یک گوشه مرا تا چند چو گاو گرد خرمن گردیم چون مرغ بس است دانه‌ای توشه مرا

همینجور الکی

چون دلیلی برای ادامه ندادنش ندارم :w01:

تا در زده ام به دامن عفو تو دست تا یافته ام غبار تکلیف الست تقصیر عبادتم ندارد ایام وز طاعت کرده ام پشیمانی هست

تا قبلهٔ ابروی تو ای یار کج است محراب دل و قبلهٔ احرار کج است ما جانب قبلهٔ دگر رو نکنیم آن قبله ماست گرچه بسیار کج است

سیه بختم که بختم واژگون بی سیه روجم که روجم سرنگون بی شدم آوارهٔ کوی محبت زدست دل که یارب غرق خون بی

در باغم و دل شکارگاه شیراست نگشوده نظر دل از تماشا سیر است چون دیده گشایم که چمن بیگانه ست چون سینه گشایم که هوا شمشیر است

تو مردمک چشم من مهجوری زان با همه نزدیکیت از من دوری نی نی غلطم تو جان شیرین منی زان با منی وز چشم من مستوری

تا در طلب دوست همی بشتابم عمرم به کران رسید و من در خوابم گیرم که وصال دوست در خواهم یافت این عمرگذشته راکجا دریابم

دارم ز جدایی غزالی که مپرس در جان و دل اندوه و ملالی که مپرس گوئی چه بود درد تو دردی که مگوی پرسی چه بود حال تو حالی که مپرس

همدردیم :smile:

مردان نه بهشت و رنگ و بو می‌خواهند یا موی خوش و روی نکو می‌خواهند یاری دارند مثل و مانندش نیست در دنیی و آخرت هم او می‌خواهند

نی اهل دلی که بشنوم زو رازی نی هم نفسی که باشدم دمسازی کی باشد و کی که با پر و بال فنا در عالم لامکان کنم پروازی