نتایح جستجو

پادشاهی داریوش بزرگ پادشاهی داریوش بزرگ داریوش کبیر (داریوش اول، داریوش بزرگ) (۵۴۹-۴۸۶ ق. م.) سومین پادشاه هخامنشی (سلطنت از ۵۲۱ تا ۴۸۶ ق. م.). فرزند ویشتاسپ (گشتاسپ)بود. ویشتاسپ فرزند ارشام و ارشام پسر آریارمنا بود. ویشتاسپ پدر او در زمان کورش ساتراپ (والی) پارس بود. داریوش در آغاز پادشاهی...

آرامگاه داریوش کبیر در نقش رستم آرامگاه داریوش کبیر در نقش رستم

از چرخ به هر گونه همی​دار امید وز گردش روزگار می​لرز چو بید گفتی که پس از سیاه رنگی نبود پس موی سیاه من چرا گشت سفید حافظ

هر دوست که دم زد ز وفا دشمن شد هر پاکروی که بود تردامن شد گویند شب آبستن و این است عجب کاو مرد ندید از چه آبستن شد حافظ

وصیت نامه داریوش کبیر وصیت نامه داریوش کبیر

ترجمه قسمتی از کتیبه‌ های داریوش ترجمه قسمتی از کتیبه‌ های داریوش من داریوش،شاه بزرگ، شاه، شاه پارس، شاه سرزمین‌ها (کشورها)، پسر وشتاسب، نوه ارشام هخامنشی هستم. پدر من وشتاسب، پدر وشتاسب ارشام، پدرارشام اریارمن، پدر اریارمن چیش پیش و پدر چیش پیش هخامنش بود. ما بدلیل این که از دیرگاهان از...

وقایع زمان داریوش بزرگ وقایع زمان داریوش بزرگ داریوش در طول ۳۶ سال پادشاهی خود اقداماتی به شرح ذیل انجام داد. ۱- فرونشانی شورشیان داخلی و استحکام قدرت مرکزی: داریوش در طول ۷ سال و ۱۹ جنگ توانست شورشیان داخلی را فروبنشاند.از جمله شورشهای انجام گرفته می توان به شورش عیلام و شورش بابل اشاره نمود...

دوران ۵۲۲ ق.م-۴۸۶ ق.م. (۳۶ سال) زادروز ۵۴۹ ق.م. مرگ ۵۳۰ یا ۵۲۹ ق.م. آرامگاه کوه رحمت، نقش رستم پیش از خشایارشا پس از کمبوجیه دوم دودمان هخامنشیان پدر ویشتاسب فرزندان خشایارشا دین مزدیسنا به پارسی باستان: ‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎

درود..خوبین؟ نه نخونده ام اما دیده ام کتابشو...حتما میخونم...سپاس

[IMG]

اللهم صل علی محمد وال محمد وعجل فرجهم

[IMG]

عجب روزگاری است، عاشق می‌شوی می‌گویند دیوانه است. دیوانه می‌شویمی‌گویند حتما عاشق است.شکسپیر

:gol::gol:

درود..خوبین؟شرکت کردم و رای دادم.... شاد باشین

دیگری را در کمند آور که ما خود بنده‌ایم ریسمان در پای حاجت نیست دست آموز را

درود بر دختر شرقی عزیزم..خواهش میکنم ..برا همه پیش میاد گلم..مرسی از عکس قشنگت...

عشاق به درگهت اسیرند بیا بدخویی تو بر تو نگیرند بیا هرجور و جفا که کرده‌ای معذوری زان پیش که عذرت نپذیرند بیا سعدی

هر ساعتم اندرون بجوشد خون را واگاهی نیست مردم بیرون را الا مگر آنکه روی لیلی دیدست داند که چه درد می‌کشد مجنون را؟ سعدی