نتایح جستجو

يوسف عزيزم رفت اي برادران رحمي كز غمش عجب بينم حال پير كنعاني

يار مفروش به دنيا كه بسي سود نكرد آنكه يوسف به زر ناسره بفروخته بود

ميخواره و سرگشته و رنديم و نظر باز وآنكس كه چومانيست دراين شهركدام است؟

تا سر زلف تو در دست نسيم افتادست دل سودا زده از غصه دو نيم افتادست

تا دل هرزه گرد من رفت به چين زلف تو زان سفر دراز خود عزم سفر نمي كند

ماه كنعاني من مسند مصر ان تو شد وقت ان است كه بدرود كني زندان را

مدعي خواست كه آيد به تماشاگه راز دست غيب آمد و بر سينه نامحرم زد

نازنين تر ز قدت در چمن ناز نرست خوش تر از نقش تو در عالم تصوير نبود

تو پنداري كه بدگو رفت و جان برد؟ حسابش با كرام الكاتبين است..

روشن تر از پرتو رويت نظري نيست كه نيست منت خاك درت بر بصري نيست كه نيست...

تالبم دگر نفس نميرسد ناله ام به گوش كس نميرسد مي رسي به كام دل كه بشنوي ناله اي به گوش كس نمي رسد...!

تا غنچه خندانت دولت به كه خواهد داد اي شاخ گل رعنا از بهر كه ميرويي؟!

در دير مغان آمد يارم قدحي در دست مست ازمي وميخواران ازنرگس مستش مست

ماهي كه قدش به سرو مينمايد راست آئينه به دست و روي خود مي آراست دستارچه اي پيشكشش كردم گفت وصلم طلبي ،زهي خيالي كه توراست!

يا رب آن شاه وش ماه رخ زهره جبين در يكتاي كه و گوهر يكدانه كيست؟

من از آن حسن روز افزون كه يوسف داشت دانستم كه عشق از پرده عصمت برون آورد زليخا را...

من حاصل عمر خود ندارم جز غم در عشق ز نيك و بد ندارم جز غم يك همدم با وفا ندارم جز درد يك مونس نامزد ندارم جز غم

شاهد آن نيست كه مويي و مياني دارد بنده طلعت آن باش كه آني دارد...

تشبيه دهانت نتوان كرد به غنچه هرگز نبود غنچه بدين تنگ دهاني

مرا چشميست خون افشان ز دست آن كمان ابرو جهان بس فتنه خواهد ديد از ان چشم و از آن ابرو