نتایح جستجو

در تيره شب هجر تو جانم به لب آمد وقت است كه همچون مه تابان به در آيي

هر كس بد ما به خلق گويد ما ديده به بد نمي خراشيئ ما نيكي او به خلق گوييم تا هر دو دروغ گفته باشيم

از چرخ به هر گونه همي دار اميد وز چرخش روزگار مي لرز چو بيد گفتي كه پس از سياهي رنگي نبود پس موي سياه من چرا گشت سپيد؟

تاب بنفشه مي دهد طره مشك ساي تو پرده غنچه مي درد خنده دل گشاي تو...

ديدي ان را كه خواندي به جهان يار ترين سينه را ساختي از عشقش سرشار ترين آنكه مي گفت منم بهر تو غمخوار ترين چه دل آزار ترين شد چه دل آزار ترين...

كرم داران عالم را درم نيست درم داران عالم را كرم نيست

تا شدم حلقه به گوش در ميخانه عشق هر دم آيد غمي از نو به مبارك بادم

دل من چون پرستوي بهاريست از اين صحرا به آن صحرا فراريست شكيب او همه در بي شكيبيست قرار او همه در بي قراريست...

يك چشم من اندر غم دلدار گريست چشم دگرم حسود بود و نگريست چون روز وصال آمد آن را بستم گفتم نگريستي نبايد نگريست...

دلفريبان نباتي همه زيور بستند دلبر ماست كه با حسن خدا داد آمد

روز اول رفت دينم در سر زلفين تو تا چه خواهد شد در اين سودا سر انجامم هنوز؟

در كعبه كوي تو هرآنكس كه بيايد از قبله ابروي تو در عين نماز است...

دست در حلقه آن زلف دو تا نتوان كرد تكيه بر عهد تو و باد صبا نتوان كرد

تا شدم حلقه به گوش در ميخانه عشق هر دم آيد غمي از نو به مبارك بادم

همه هست آرزويم كه ببينم از تو رويي چه زيان تو را كه من هم برسم به آرزويي

مكن از خواب بيدارم خدا را كه دارم خلوتي خوش با خيالش

در تيره شب هجر تو جانم به لب آمد وقت است كه چون مه تابان به در آيي

نذر كردم گر از اين غم به در آيم روزي تا در ميكده شادان وغزل خوان بروم

ثناي گوي تو با شد هر گياهي اگر سر چشمه زاينده باشي

روي خاكي و نم چشم مرا خوار مدار چرخ فيروزه طربخانه از اين كهگل كرد