نتایح جستجو

از عشق تو مجنون شدنم گشته بهانه سرگشته شوم تا که روم خانه به خانه شمعم شوی پروانه صفت دور تو گردم بال و پرم از شعله بسوزم به نشانه

آتش به دلم زن که دل آرام نخواهم آرام ز من گیر که سرانجام نخواهم با آن نفس رفته بگو باز نیاید از من بستان جان که فرجام نخواهم ---- شعر از خودم.

آتش به دلم زن که دل آرام نخواهم آرام ز من گیر که سرانجام نخواهم با آن نفس رفته بگو باز نیاید از من بستان جان که فرجام نخواهم **** از عشق تو مجنون شدنم گشته بهانه سرگشته شوم تا که روم خانه به خانه شمعم شوی پروانه صفت دور تو گردم بال و پرم از شعله بشوزم به نشانه

گویند که دوزخی بود عاشق و مست قولی است خلاف دل بر آن نتوان بست گر عاشق و مست بر آتش باشند فردا ببینی بهشت همچون کف دست

هر که تو را دیده ز خود دل برید رفته ز خود تا که رخت را بدید تیر غمت چون به دل من رسید همچو بگفتم که همه کس شنید من ز تو دوری تنوانم دگر وز تو صبوری نتوانم دگر

ساقی بیار جام صبوحی که شب نماند و آن لعل فام خنده زد از جام لاجورد

سلام. از بابت عکسا، خیلی ممنون. خواستم برات عکس بفرستم که انگار باید URL بدم. اینکه خیلی بده، آخه عکسا رو کامپیوتر خودمه. حداقل تا الان بدون یه دسته گل قشنگ برات کنار گذاشتم.

مستان هوار، مستان هوار باز محتسب شد دست به کار مستان بگیرد از جفا باده بریزد از جفا حکمش به دست است از قرار زان قاضی بیهوده کار میخانه گشته بی‌صفا آخر چه رسم است ای خدا سختی دهی بر عاشقان خرسند کنی آن زاهدان چون چشم خلق بینند دور مجلس کنند با نوش و حور مذهب فروشانند به ریش چون ریش بُوَد آیین و...

مست عشقم مست شوقم مست دوست مست آن دلبر که عالم مست اوست

یاران هوار مردم هوار از دست این بی بند و بار از دست این دیوانه یار از کف بدادم اعتبار می میزنم می میزنم جام پیاپی میزنم هی میزنم هی میزنم می میزنم بی اختیار

شیرین لبی شیرین تبار مست و می آلود و خمار مه پاره ایی بی بند و بار با عشوه های بیشمار هم کرده یاران را ملول هم برده از دل ها قرار مجموع مهرویان کنار تو یار بی همتا کنار زلفت چو افشان می کنی ما را پریشان می کنی آخر من از گیسوی تو خود را بیاویزم به دار

ممنونم. :gol: اینم بعدش: شب مستی طلوعش نازند کاش چنین وصلی غروبش نا رسد کاش موذن را بگویید این سحرگه خمارم من اذان سر نادهد کاش

زلفت چو افشان می کنی ما را پریشان می کنی آخر من از گیسوی تو خود را بیاویزم به دار

تا تو کنار من بدی بود به جا قرار دل رفتی و رفت راحت از خاطر آرمیده ام

نگارم دلربایم جان جانم عزیزم دلبرم آن مهربانم بیامد ساقیا پیمانه پر کن پیاپی می زنم تا میتوانم ---- از خودم بود. چطوره؟ ;)

آه ای ملامت پیشه‌گان یارم ز بی‌مهری جداست افتاد اگر دوری میان، ور وی کنون در هر کجاست بر وی نباشد خرده‌ای باید نخست اندیشه‌ای از عشق و می حکایتی خوب و بدش در بین ماست هجران سبب را باده شد، سوز دل دلداده شد میخانه چون غمخانه شد، دادم ز می بی‌منتهاست پیمانه چون کز حد گذشت، مستی چو پیمانم شکست...

از ننگ چه گویی که مرا نام ز ننگ است وز نام چه پرسی که مرا ننگ ز نام است

الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها که عشق آسان نمود اول ولی افتاده مشکلها

امروز فهمیدم که تاثیر گفتن دوست دارم از هر کار دیگه ای بیشتره. اما خودمو سرزنش می کنم که چرا نمی تونم بگم. خیلی سخته. شاید من زیادی مغرورم. شاید زیادی می ترسم. می ترسم بشکنه. می ترسم ناراحت بشه. آخه اگه من چیزی بگم یعنی منظورم همونه. اینو خودشم می دونه. و فکر کنم خودشم می دونه که ...! آخه امروز...

گفتند رها کن، گفتم نباید گفتند جنون است، گفتم نه شاید گفتند نه یار است، گفتم که داند گفتند بسوزی، گفتم خوش آید