نمیدونم چی بگم!

شاید تجربه تلخی داشته باشی که اینطور میگی!
اما خب بهرحال امیدوارم نظرت عوض بشه و بهترین رو پیدا کنی و روزی برسه که بچه های خودت رو بزرگ کنی

منم بچه خییییییییییییییییییییییییییییلی دوس دارم پس دست روی دست نمیزارم ومنتظر معجزه نیستم بچه خودم آدم یه چیز دیگه ای چون همه این بچه ها هرقدرم که دوست داشتنی باشن بالاخره یه روزی بزرگ میشن ومیرن سر خونه وزندگیشون اونوقت تو میمونی ویه دنیا خاطره اما بچه خودت دست کم اگه یه روزیم ازدواج کرد ورفت حداقلش میاد بهت یه سری میزنه!
قبول کن واقعیتو
با آرزوی بهترین ها برای شما
