اخ که چقدر خوبه، قدم زدن با تو
چه خوب و افتابیه، هوای من با تو
تو کافه های شلوغ، گوش دادن به صدات
چه لذتی داره...
تو خلوت کوچه، گرفتن دستات،
چه لذتی داره...
بازم اجازه بده بهت سلام کنم،نگو باهام قهری،
با اینکه میدونم ؛ تو بی اجازه تری ، عاشق این شهری!
بازم اجازه بده بهت سلام کنم،نگو باهام قهری،
با اینکه میدونم ؛ تو بی اجازه تری ، عاشق این شهری!
تو غربت خونه، جز منه دیوونه کی غصه ی تو رو خرد؟
شبای تنهایی، بدون لالایی، چجوری خوابت برد؟!
چراغای رنگی، ادمای سنگی..سرفه و دلتنگی..
تو کافه ی خالی، یه استکان چایی..کنار تنهایی..
اون طرف میزم، جات خالیه عزیزم!
اخ که چه دلگیره هوای من بی تو،
چقدر نفسگیره، قدم زدن بی تو
تو خلوت کوچه گرفتن دستات،
همش دروغه دروغه،
چقدر ادامه بدم ، به گم شدن تو این خیابونای شلوغ!
جز منه دیوونه ، کی وقتی حس میکنه، که داره میمیره..
حتی واسه مردن، از توئه دیوونه، اجازه میگیره!
جز منه دیوونه ، کی وقتی حس میکنه، که داره میمیره..
حتی واسه مردن، از توئه دیوونه، اجازه میگیره!
چه خوب و افتابیه، هوای من با تو
تو کافه های شلوغ، گوش دادن به صدات
چه لذتی داره...
تو خلوت کوچه، گرفتن دستات،
چه لذتی داره...
بازم اجازه بده بهت سلام کنم،نگو باهام قهری،
با اینکه میدونم ؛ تو بی اجازه تری ، عاشق این شهری!
بازم اجازه بده بهت سلام کنم،نگو باهام قهری،
با اینکه میدونم ؛ تو بی اجازه تری ، عاشق این شهری!
تو غربت خونه، جز منه دیوونه کی غصه ی تو رو خرد؟
شبای تنهایی، بدون لالایی، چجوری خوابت برد؟!
چراغای رنگی، ادمای سنگی..سرفه و دلتنگی..
تو کافه ی خالی، یه استکان چایی..کنار تنهایی..
اون طرف میزم، جات خالیه عزیزم!
اخ که چه دلگیره هوای من بی تو،
چقدر نفسگیره، قدم زدن بی تو
تو خلوت کوچه گرفتن دستات،
همش دروغه دروغه،
چقدر ادامه بدم ، به گم شدن تو این خیابونای شلوغ!
جز منه دیوونه ، کی وقتی حس میکنه، که داره میمیره..
حتی واسه مردن، از توئه دیوونه، اجازه میگیره!
جز منه دیوونه ، کی وقتی حس میکنه، که داره میمیره..
حتی واسه مردن، از توئه دیوونه، اجازه میگیره!
