خاک تو سرتون با خدمات دادنتون
-
سلام خوش به حالتون که رییسین
سلام رییس
بابا بتحویل
کل تاپیک منظورم بود
حذفشم کردی کردی چون همش جنجال و سیاسیه
یستردی آی ام بوک آن ده تیبل
های بهتاش جان
اینجا
ممنون که گفتی
نمیدونستم
تو استورم سکوریتی هم سالهــــــــــــای بسیار دور خودم اکسپلویت پابلیک میکردم :دی
باگ هم مگه پرایو میشه ؟
قاطی سیاست شدی حالا ؟
باگش چی بود این ؟
سلام دوست عزيز در قسمت زندگينامه مرقوم نموديد "تنها کسی که هیچ وقت تنهام نذاشت، تنهایم بود" لازم به ذكر است تنهايي كس نيست بلكه حس است .
بهتاش زود اینجا رو ببین
http://www.www.www.iran-eng.ir/showthread.php/299566-Reported-Post-by-phalagh?goto=newpost
سلام مهندس ممنون که از پست های مفید تالار معماری هم حمایت میکنین
سلام
لطفا بررسی شود
http://www.www.www.iran-eng.ir/showthread.php/299393-نرم-افزار-تبدیل-واحد(با-تفکیک-واحد)
براي خواندن ادامه داستان به لينك زير برويد.
داستان زندگي بتي
نه که اصلا مرخصی نمیری
توي كوچه و بازار پيش بچه و بزرگ سينه را جلو مي داد و مي گفت كه من بايد با دختر پادشاه عروسي كنم.مردم به او حسن ديوانه مي گفتند. بعضي اوقات هم او را دست مي انداختند و مي گفتند : « خبردار! اعليحضرت والامقام، حسن كچل ديوانه وارد مي شود.» در روزهاي جشن، حسن كچل روي كدو تنبل بزرگي عكس صورت مي كشيد و آن را روي سرش مي گذاشت و راه مي رفت. مردم ازخنده روده بر مي شدند، چون به نظر مي رسيد، يك نفر با دو كله ي كچل راه مي رود. شهرت حسن در شهر كوچكشان پيچيد و بالاخره دختر پادشاه هم خبردار شد كه برايش چنين خواستگاري پيدا شده است؛ عصباني شد و از پدرش خواست، پوست حسن كچل را بكند. پادشاه وقتي فهميد حسن ديوانه است، دستور داد او را به يك شهر دورتبعيد كنند. ماموران نزد پدر حسن آمدند و دستور دادند پسرش را به يك جاي دور بفرستد. پدر حسن با غصه به پسرش گفت:« پسرم آنقدر ديوانگي كردي كه كار دستت داد. بايد از اين شهر به يك جاي دور بروي.
روزي روزگاري، در خانه اي كوچك زن و شوهر پيري با تنها پسرشان زندگي مي كردند. اسم اين پسر حسن بود. حسن كچل بود و يك موي توي سرش نبود. مادر برايش قصه مي گفت و او به قصه ي حسن كچل و دختر پادشاه بيشتر علاقه داشت. حسن كم كم بزرگ شد ولي دنبال هيچ كاري نمي رفت. تنبل نبود. همه دنيايش رويا و خيال بود. پارچه ي سفيدي روي سرش مي بست. عبايي روي دوشش مي انداخت. تسبيح به دست مي گرفت و مي گفت:« من بايد داماد شاه بشم. »مادرش مي گفت:« آخه پسرم نه باباي ثروتمندي داري و نه شغل و قيافه اي! خيلي شانس داشته باشي بتوانم يك دختر كچل برات پيدا كنم.»حسن مي گفت:« مادر چه حرفها مي زني؟ شانس كه به پول داشتن و قيافه نيست. مگر توي قصه ي خودت حسن كچل همسر دختر پادشاده نشد؟ » هر چه مادرش مي گفت زندگي واقعي با قصه خيلي فرق دارد، حسن قبول نمي كرد. مادرش مي گفت:« پسرم اگر اين حرفها به گوش پادشاه برسه تيكه بزرگت گوشته.» اما گوش حسن به اين حرفها بدهكار نبود. -
بارگذاری...
-
بارگذاری...
-
بارگذاری...
