هنگامی که سیبی را با دندانهای خود له می کنی در قلب خویش به آن بگو :دانه ها و ذرات تو در کالبد من به زندگی ادامه خواهند داد. شکوفه هایی که باید از دانه هایی تو سر زند ، فردا در قلب من شکوفا می شود .عطر دل انگیز تو ، توام با نفسهای گرم من به عالم بالا صعود خواهد کرد ، و من و تو در تمام فصلها شاد و خرم خواهیم بود. جبران خلیل جبران
مرد ها در چار چوب عشق، به وسعت غیر قابل انکاری نامردند! برای اثبات کمال نا مردی آنان، تنها همین بس که در مقابل قلب ساده و فریب خورده ی یک زن، احساس می کنند مردند. تا وقتی که قلب زن عاشق نشده، پست تر از یک سگ ولگرد، عاجز تر از یک فقیر و گدا تر از همه ی گدایان سامره. پوزه بر خاک و دست تمنا به پیشش گدایی میکنند
اما وقتی که خیالشان از بابت قلب زن راحت شد، به یک باره یادشان می افتد که خدا مردشان آفرید!! و آنگاه کمال مردانگی را در نهایت نامردی جست و جو میکنند...